Chapter 34 - "HYBRID..."

ඉරෝෂයගේ වගේම අපේ අයියාගෙත් අනාවැකි ඇත්ත කරමින් " ඇන්ඩෲ " මට කෝල් කලා වැලන්ටයින් එක දවසේ රෑ. මම නොදන්න නම්බර් එකක් නිසා ආන්සර් නොකලේ මේ මහ රෑ කොලේජ් එකේ එකෙක් වෙන්න ඇති කියලා හිතාගෙන. ඒත් මිස් කෝල්ස් 4 කුත් ආව එකේ 5 වෙනි සැරේ මම ආන්සර් කලා.

" හෙලෝ "

" ළහිරු ?? "

කටහඬින්ම මම දැන ගත්තා මේ අර ලී මෝල කියලා.

" ඔව් කියන්න ඇන්ඩෲ "

" අහ්.. කොහොමද මගේ කටහඬ අඳුන ගත්තතේ ? "

" ආ.. නෑ මට ආවා ඔයාලගේ ලී මෝලේ සද්දේ.."
මම කිව්වා

" හා.. හා.. You are so funny.. So howz Valentine ? "

" ආහ්.. වරදක් නැහැ.. ඔයාට කොහොමද ? "

" මම මේ පාටි එකක ඉන්නේ, යාලුවෙක්ගේ.."

" ඇත්තද ? ඉතින් ඇන්ඩෲ හදිස්සියේම කතා කලේ ? "

" නිකන් මතක් වුනා.. ඒකයි.. ඉතින්, ගැහැණු ළමයා එහෙම සනීපෙන් ඉන්නවද මල්ලි..? "

" ආහ්.. ඔව්.. එයා ගොඩක් සනීපෙන් ඉන්නවා.. එහෙනම් අයියේ මම තියන්නම් "
මම හැදුවේ මුගෙන් ඉක්මනට ගැලවිලා ෆෝන් එක කට් කරන්න. ඒත් මූ තව තවත් කියවනවා.

" ඇයි මල්ලී හදිස්සි ? අපිත් එක්ක කතා කරන්න කැමති නැහැ වගේ නේද ? හ්ම්.. අවුලක් නැහැ එහෙනම්. මම තියන්නම්.."

ඇන්ඩෲ කියද්දිම මම ඌටත් කලින් ෆෝන් එක කට් කලා. මූ මොකටද එන්න හදන්නේ.. මේක ගැන සචී අයියට කියන්නත් බැහැ. කිව්වොත් එයා නිකන් කලබල වෙලා මාත් එක්කයි රණ්ඩු වෙන්නේ. අපේ අයියට කියන්නත් බැහැ. අන්තිමේදී මම ඉරෝෂයට කියනවා කියලා හිතා ගත්තා. අපි දෙන්නගෙම අදහස වුනේ මූ කටින් නොකිව්වට මූ එන්නේ මාත් එක්ක හැමිනෙන්න තමයි කියලා.

ඇන්ඩෲ ගෙන් ඊට පස්සෙත් දිගින් දිගටම කෝල්ස් ආවත් මම ඒවා ආන්සර් කරන්න ගියේ නැහැ. ඉරෝෂයාගේ අදහස වුනේ නම්බර් එක බ්ලොක් කරමු කියලා. පස්සේ බැරිම තැන නම්බර් එකක් බ්ලොක් කලා. ඒත් දවසක් මම ක්ලාස් ඉවර වෙලා ඉරෝෂයා එක්ක අපේ ඔෆිස් එකට ගියා. හිතුවේ නැති විදිහට එදා ඇන්ඩෲට අපි දෙන්නව මාට්ටු උනා ඔෆිස් එක ඉස්සරහදිම. උගේ හයිබ්‍රිඩ් කාර් එක ඇවිත් අපි දෙන්නා ළඟ නතර කලාම මම උඩ ගියා.

" ආහ්.. මල්ලිලා.. කොහෙද මේ ?

පොර සන්ග්ලාස් දෙකත් ගලවල අහනවා.

" අපි මේ අඳුරන කෙනෙක් හම්බවෙන්න ආවා.."
මම කටට ආව බොරුවක් කියලා දැම්මා
එතකොටම අපේ අම්මා ආවනේ එතැනට බොරුව අතේ මාට්ටු.

" චූටි පුතා මොකද මෙතන ? කවුද මේ යාළුවෙක්ද ? "

අම්මා අහනකොටම එකපාරටම ඇන්ඩෲ කාර් එකෙන් බැස්සා.

" ආන්ටිට මාව මතක නැද්ද ? එදා ආන්ටිලා ඇවිත් අපේ ෂොප් එකෙන් ෆර්නිචර් අරගෙන ගියේ. "

මූ අපේ අම්මට පැණි හිනාවකුත් දාගෙන කියනවා. නොදකින් මලපෙරේත හැල ගෙම්බා

" Oh I see.. මට ඒක තමයි දැකලා පුරුදුයි වගේ. මම ඒත් කල්පනා කලා කවුද කියලා. එන්න පුතා ඇතුලට.."
අපේ අම්මටත් පිස්සු ද මන්දා

" දැන් බැහැ ආන්ටි, පස්සේ වෙලාවක එන්නම්.."
ඇන්ඩෲ එහෙම කියලා " යන්නම් මල්ලිලා.. see u.. " කියාගෙන කාර් එකට නැගලා ගියා.

" යන්තම් ඇති.. මම හිතුවා අම්මා කතා කරපු ගමන් මූ ඇවිත් පදිංචි වෙයි කියලා.."
ඉරෝෂයා කියනවා

මේ වෙච්ච සීන් එක සචී අයියත් ඇතුලේ ඉඳන් බලන් ඉඳලා. මම ඔෆිස් එක ඇතුලට ගියපු ගමන් මගෙ ඇඟට කඩන් පැන්නා.

" තමුසේ මොකද අරූගේ කාර් එකේ නැගලා ආවේ ? "

සචී අයියා කේන්තියෙන් පුපුරනවා

" ඔයාට පයිත්තියන් ද ? මම උගේ කාර් එකේ නැගලා ආවේ නැහැ.."
මමත් මලෙන්ම කියලා දැම්මා

" එහෙනම් ඌ කොහොමද ඔයාලා මෙතනට ආව ගමන් ආවේ ? "

" ඒක උගෙන් අහගන්න. අපි දෙන්නා බස් එකේ ආවේ. උඹ කියපංකෝ ඉරෝෂ.. මේ ටිකට්ස්.."
මම බස් ටිකට්ස් දෙකත් සචී අයියගේ ටේබල් එක උඩ දාලා රූෆ් ටොප් එකට ගියා.
ටිකකින් සචී අයියත් උඩට ආවා. ඇවිත් මගේ එහා පැත්තෙන් හිටගත්තා.

" හිරූ.."

" කතා කරන්න එපා.. ඔයාට මාව සැකයි.. කොච්චර කිව්වත් වැඩක් නැහැ.."

" සැකයි නෙවේ.. හිරු.. මං කියන දේ අහන්න කෝ.."

" මම කියන්නේ සචී අයියේ.. ඔය කතාව නවත්තමු.. එකක් කියන්නම්.. ඔයාගේ සැකය නිසා කවදා හරි ලොකු විනාසයක් වෙයි.."

මම එහෙම කියලා ආපහු පහලට ඇවිත් ඉරෝෂයා එක්ක එන්න පිටත් වුණා.

" චූටි පුතේ, අපි හතර දෙනා හවසට පොඩි මාමලාගේ ගෙදර යනවා. ඔයත් එනවද ? "
මම එන්න හදනකොටම අම්මා කතා කලා

" මොකටද ? " මං ඇහුවේ ඕනාවට එපාවට වගේ

" අද එහෙ බණක් කියනවා, අපි ගිහින් ටිකක් වෙලා ඉඳලා එනවා "

" මම එහෙ යන්න කැමති නැහැ කියලා අම්මා දන්නවනේ, ඔයාලා ගිහින් එන්න. මම ගෙදර ඉන්නම් "

" එහෙනම් පොඩි වැඩක් කරනවද ? "

" මොකක්ද ? "

" ගෙදර ඇති පිරිකර වගයක්, ඒ ටික මට උදේ ගේන්න අමතක උනා. ඒක ගෙනත් දෙනවද 5 වෙන්න කලින් ? "

" අයියෝ අම්මා.. එහෙනම් කාර් එක දෙන්න. මම මේ ගමන්ම ගෙනත් දෙන්නම් "

අම්මා දෙපාරක් හිතන්නේ නැතිව මට යතුර දුන්නේ මගේ ඩ්‍රයිවින් ගැන බය වෙන්න දෙයක් නැති නිසා. ඒත් මට ඒ වෙද්දි ලයිසන් වත් නැහැ

" පරිස්සමෙන් හොඳද ? "

අම්මා යතුර දෙන ගමන් කිව්වා

මමයි ඉරෝෂයයි ගෝල් රෝඩ් එකට කාර් එක හරවද්දී මම නෝට් කලා ඇන්ඩෲගේ හයිබිඩ් ඩක්කුව අපිව ෆලෝ කරනවා කියලා.

" මචං ඉරෝෂයා, අර බලපන්කෝ පිටිපස්සෙන් කවුද එන්නේ කියලා "

" අම්මා ගහයි බැට් එකෙන් කිව්වලු, ඒ යකා අපව ෆලෝ කරනවා වත්ද ? "

" නැතිව.. මූ ෂුවර් එකටම රැකලා ඉඳලා තියෙනවා අපේ ඔෆිස් එක ලඟ. මූ මොකටද එන්න හදන්නේ ?

" උඹලගේ ගෙවල් බලාගන්න වත් පස්සෙන් එනවද දන්නේ නැහැ.."

" මොන හුත්තක්ද.. හිටපන්කෝ මුගේ ආච්චිට.."

මම එහෙම කියලා ටිකක් ස්පීඩ් වැඩි කලේ මූව මගහරින්න හිතාගෙන.. ඒත් මූත් යකා වගේ වාහන අස්සෙන් 

වෙට්ටු දදා ඇවිත් අපේ කාර් එක පිටිපස්සෙන්ම එනවා දැන් ආපහු..

" හිටපන්කෝ මං අද මූව කාර් එකෙන් බස්සනවා.."

මම ඉරෝෂයට එහෙම කියලා ඇන්ඩගේ කාර් එකට වෙට්ටු දාගෙන ඩ්‍රයිව් කලා.

" පිස්සු කෙලින්න එපා ලහිරුවෝ.. කාර් එක හැප්පුනොත් උඹට ලයිසනුත් නැහැ.."
ඉරෝෂයා බය වෙලා

" බලාගෙන හිටපංකෝ.."

මෙහෙම වැඩි දුරක් යන්න වුණේ නැහැ, මම කාර් එක මේන් රෝඩ් එකෙන් හරවද්දිම ඇන්ඩගේ කාර් එක අපේ කාර් එකේ පිටි පස්සේ හැප්පුනා.

Krrrraaazzzz.... dinnggg ! ! !

" ආහ්.. හරිනේ.. ඇන්නා නේද මූ.. ඔන්න ඉරෝෂයා උඹ බලා ගනින්, දැන් තමයි සෙල්ලම පටන් ගන්නේ.. මේ උඹ බල බල ඉන්නේ.. බැහැපන් බැහැපන් බන්.."
මම මාරයා වැහිලා වගේ කාර් එකෙන් බැස්සේ. ඇන්ඩත් කාර් එකෙන් බැහැලා අපි හිටපු තැනට ආවා. උගෙ කාර් එකේ බෆර් එක ඇතුලටම එබිලා. අපේ කාර් එකේ බ්රේක් ලයිට් කුඩු..

" තමුසෙලගේ ඔලුව හොඳ නැද්ද ? පිස්සන්ට ලයිසන් දෙනවා කියලා අද තමයි මම දැනගත්තේ.."
ඇන්ඩෲ ටත් මල පැනලා. ඒක අහල මට තවත් මල

" මේ හලෝ මේ.. මගේ යකා අවුස්සගන්න එපා. වාහනේ හප්පලා නිකන් තව්සන් ටෝක් දෙන්න එපා.."

මම උගේ ඇඟට කඩන් පැන්න පාර පොර ටිකක් සැලෙන්ඩර් වුනා.

" ඔයාලගෙනේ වැරැද්ද.."
පොර කියනවා.

" ඒ මේ බලපන්කෝ ඉරෝෂයා.. "
මම ඉරෝෂයට කිව්වා.

" මට කරන්න දෙයක් නැහැ.."
ඇන්ඩෲ ආපහු කියනවා

" ආහ්.. කරන්න දෙයක් නැහැ.. එහෙම කොහොමද.. කරන්න දෙයක් නැහැ ! ! "
මම කිව්වම ඇන්ඩෲ දුකෙන් වගේ මගේ දිහා බලනවා.

" ඉන්ෂුවරන්ස් තියනවද කියන්න ? " මූ අහනවා

" කාටද මටද ? මට අවුලක් නැහැනේ ? " මම ඉරෝෂයගෙයි උගෙයි මුහුණ දිහා බල බල කියනවා

" මන් ඇහුවේ වාහනේට.."

" ම්ම්.. ආහ්.. තියෙනවා.."

" එහෙනම් ඉන්ෂුවරන්ස් කෝල් කරලා වාහනේ හදා ගන්න. ඔයා ගාව මගේ නම්බර් එක තියෙනවනේ. මගේ කාර් එකේ නම්බර් එකත් ලියාගන්න. මගෙන් මොනවාහරි කෙරෙන්න තියෙනවා නම් මට කෝල් කරන්න. පොර හැප්පිච්ච තැන් වල ෆොටෝස් 2 - 3 ක් ගහගෙන කාර් එකේ නැගලා යන්න ගියා.

" හා.. හා.. ඇන්ඩ.. උඹ මගේ පස්සෙන් ඇවිල්ලා කරගත්තේ ලොකු වැරැද්දක්. මේකට නම් උඹට ලොකු වන්දියක් ගෙවන්න වෙනවා.."

මම එහෙම කියලා කාර් එකට නැග්ගා ගෙදර යන්න.

" අඩෝ අම්මා කේස් අදීද ? "

ඉරෝෂයා තවමත් බය වෙලා

" බය වෙන්න එපා බං.. ඕක හදා ගන්න පුළුවන් . අරූට නම් මම ගේමක් අදිනවා.."

මම එහෙම කිව්වේ කාර් එක ස්ටාට් කරන ගමන්.

කාර් එක හැප්පුවට අම්මා නම් සෑහෙන්න දොස් කිව්වා. මම අම්මට කිව්වේ හප්පපු එකා පන්නලා ගියා කියලා. අම්මා ඊට පස්සේ කිව්වා එහෙනම් ගිහින් පොලිසියේ ඇන්ට්‍රි එකක් දාන්න ඕන කියලා. මම ඕන නැහැ කියලා යන්තම් ශේප් කර ගත්තා. ඒත් මම හිතා ගත්තා ඇන්ඩෲ කාරයාට ආපහු මගේ පස්සෙන් නොඑන්න හොඳ පාඩමක් උගන්නනවා කියලා. දැන් පොර බලන් ඇතිනේ මම කෝල් කරනකම්..

............................................................................................................. 

ඊට දවස් දෙකකට පස්සේ අයියයි සචී අයියයි ස්කූල් යාලුවොත් එක්ක ට්‍රිප් එකක් ගියා. ඒක නිසා පුළුවන් වෙලාවට මමත් ඔෆිස් එකට ගිහින් අයියලගේ වැඩ කවර් කරන්න ට්‍රයි කලා. ඔහොම ඉන්න කොට මට එක පාරටම ඇන්ඩෲ කාරයව මතක් උනා. මූ කොහෙන් හොයාගෙන ද මන්දා මගේ ෆේස්බුක් එකට රික්වෙස්ට් එකකුත් එකකුත් එවලා. හිටපන්කෝ උඹවත් හිතන්නේ නැති විදිහට මම මේ ප්‍රශ්නේ දිග්ගස්සන්නම්.මම ගත්තා කෝල් එකක්.

" හෙලෝ..." පොර හෙන ඇක්සන්ට් එකක් දාලා කියනවා.

" මිස්ටර් ඇන්ඩෲ ෆර්නෑන්ඩු ? ? "
මමත් බබා පාට් එක දැම්මා.

" Yes..? "

" ආහ්.. ළහිරු කතා කරන්නේ.."

" කවුද ? "

මූත් මට බබා පාට් එක දානවා

" අර එදා ඇන්ඩෲ ටවුන් එකේ දී කාර් එක හැප්පුවේ.. ඒ මගේ කාර් එක.."

" ආහ්.. ඔව් ළහිරු කියන්න.. "

පොර නිකන් මුකුත් වුණේ නැහැ වගේ කියනවා.

" කියන්න තියෙන දේවල් නම්, පොලීසියෙන් කෝල් කරලා ඇන්ඩෲට කියයි.."
මම කියල දැම්මා

" WHAT? පොලීසිය ? ඇයි ඒ ? "
පොර පුදුමෙන් වගේ අහනවා

" ආ... මේකනේ ඇන්ඩෲ.. රිය අනතුරක් සිදු කරලා පලා යෑම බරපතල වැරැද්දක් කියලා ඇන්ඩෲ දන්නේ නැද්ද ?"

" මොකක් ? පලා යෑම ? ඒ කොහොමද ? මට තේරෙන්නේ නැහැ ඔයා මේ මොනවද කියන්නේ...? "
ඇන්ඩෲ හොඳටම බය වෙලා බය වෙලා වගේ උගේ වොයිස් එකෙන් ඒක හොඳටම තේරෙනවා.. මටත් මොකද ? "

" මේකයි ඇන්ඩෲ, මම පොලිසියේ Entry එකක් දැම්මා.."

" Are you mad ? මොන පිස්සු කතාවක්ද ඒ ? මම පැනලා ගියේ නැහැනේ.."

" හා..හා.. "  මම හිනා වුණා ඌට කිණ්ඩියට

" ලහිරූ ? "

" මේකයි.. මේකයි.. , මේ ප්‍රශ්නේ ගොඩින් බේර ගන්න තිබ්බා. කොහෙද ඇන්ඩෲ ඒ චාන්ස් එක ගත්තේ නැහනේ. Sorry, I am very sorry... දැන් ඉතින් කරන්න දෙයක් නැහැ. පොලිසියෙන් කතා කරයි.."

මම එහෙම කියලා ෆෝන් එක කට් කලා

දැන් ඉතින් බලමුකෝ මොකද වෙන්නේ කියලා. මූ දැන් ආපහු කතා කරනවා කියලා මම දන්න නිසා මම උගේ නම්බර් එක ආපහු අන් බ්ලොක් කලා. සචී අයියා කතා කලෙත් ඔය අතරෙමයි.

" හෙලෝ මගේ සුදු බබෝ.."
එයා එහා පැත්තේ ඉඳන් හුරතල් වෙනවා

" කොහොමද ට්‍රිප් එක හොඳයිද ? "
මම ඇහුවා

" ඔයා නැතුව වැඩක් නැහැ හිරූ.. මට පාළුයි.."

" මටත් පාලුයි ගොඩක්. ඔයාලා කවද්ද ආපහු එන්නේ පන ? "

" අපි ආපහු එන්නේ ඉරිදා පැටියෝ.. මට නම් එන්නමයි හිතෙන්නේ "

" කමක් නැහැ අයියේ, පරිස්සමෙන් ඉඳලා එන්න. නෝටි වැඩ කරන්නේ එහෙම නැහැ. කෙල්ලෝ දිහා එහෙම බලනව නෙමෙයි ඔන්න.."

මම කිව්වම එයා හිනා වෙනවා

" ඔයත් කොල්ලෝ දිහා බලන්නේ නැතුව ඉන්න.. මම ඉක්මනට එනවා. අපි දැන් නාන්න හදන්නේ කණ්ඩලම ලේක් එකේ.."

" එහෙම නම් පරිස්සමෙන් පන.. මට හවස කෝල් කරන්න හොඳද... උම්මා..."

" උම්මා.. මගේ සුදු බබා.."

සචී අයියා එහෙම කියලා ෆෝන් එක කට් කලා.

කොච්චර රණ්ඩු වුණත්, ආපහු යාළු වෙන්න යන්නේ විනාඩි ගානයි. මොනව උනත් උනත් අපි දෙන්නට අපි දෙන්න නැතුව බැහැ. ඒක තමයි ආදරය කියන්නේ. මගේ සචී අයියව මගේ කරගන්න මට කරන්න පුළුවන් හැම දෙයක්ම මම කරනවා.

"ගිම්හාන කාලේ සිත් යායේ ගෑවිලා 

ලං වේද මා ඒ දෑසේ

සිත් මාගේ පෑරේද වස්සානේ වාගේ

සංකා නොදී පාව ඒ දෝ මා සොයා..

පෙර වේදනා ගෙනා පාව ගිය පාළු ජීවිතේ

යලි චෝදනා එපා දෑත බැඳී සීත හෝරාවේ.."