Wednesday, October 24, 2012

Episode Guide

"NIL AHASA YATA - නිල් අහස යට"



Written By - "Lahiru Thivanka" 

Sinhala Unicode Translation By - "A Sweet Stranger from Facebook." 


-------------------------------------------------------------------------

EPISODE GUIDE





"කොහේ හෝ දැන් හිඳිනවා ඇති ඔබත් 
මගේ විජිතේ අහිමි වී මට මමත්
ලැබූ දිනුමක් ඇත්ද ඔබ මා.. මැවූ සුන්දර සිහින මතකය මිසක්..??

සිහින රැක ගෙන දිවා රෑ ආදරෙන්.. ඇවිද ගිය හැටි ඔබට මතකද ඉතින්
අපට අප නැති හෙට දිනක දුක අරන්.. හඬා කුමටද නොදරුවන් සේ ඉතින්..?

සුසුම් ලන ලොව දැක තැවුල් පිරි හදින්
සුසුම් ලන්නද අප ගැනම කොයි ලෙසින්..
සුභ අසුභ පිරි සිහින විඳ තුන් සිතින්
සදා හමුවෙමු මඟ තොටේ මදහසින්..."






SACHINTHA - LAHIRU
(2008-2012)


-------------------------------------------------------------------------

 THANK YOU!!

-------------------------------------------------------------------------

Monday, October 15, 2012

Chapter 48 - "FLIGHT..."





අපි යාලුවෝ කතා කරගත්ත විදිහට කතරගම ට්‍රිප් එකත් ගියා, ගොඩක් සතුටු වුණා. ඒත් ඒ හැම දෙයක්ම ලියලා කතාව තවදුරටත් දිග්ගස්සන එක තේරුමක් නැහැ කියලා මට හිතෙනවා.

ජීවිතය හරි පුදුමාකාර විදිහට වෙනස් වුනා. පහුගිය අවුරුදු හතරක කාලය දිහා ආපහු හැරිලා බලද්දි මොනවද සිද්ද වුනේ කියලා හිතා ගන්න බැරි තරම්. ඒ හැම දෙයක්ම අත්හැරලා දාලා මම ලංකාවෙන් යන්න ලැහැස්ති වුනා. මම ලංකාවෙන් යන්න දවස් දෙකකට කලින් දවසේ රෑ සචී අයියා මගේ රූම් එකට ආවා. ඇත්තටම එයා රූම් එකේ දොර ලඟ නැවතිලා කතා කලේ. මම එවෙලේ ඩයරි එක ලිය ලිය හිටියේ. 

" හිරූ.. දැන් හැම දෙයක්ම ලැහැස්තිද ? "

" ඔව් අයියේ... ඔක්කොම හරි "

" ෆ්ලයිට් එක කීයටද ? "

" අනිද්දා උදේ 2.55 ට "

" හ්ම්ම්... OK මල්ලී.. මම.. ආවේ.. ඔයා.. ලඟ තියෙන.. මගේ ෆොටෝස් ටික..."
සචී අයියා කියද්දී මට එක පාරටම බැලුනේ එයාගේ ඇස් දිහා. ඒ ඇස් වල තිබුනේ පුදුමාකාර හිස් බවක්.

" ඔයාට ඒ ටික ඕනි නේද ? මම දෙන්නම්.." මම ටේබල් එකෙන් නැගිටිලා යන්න හදද්දිම ශ්‍රීමතී ආන්ටි පහල ඉඳන් සචී අයියට කතා කලා.

" මම පස්සේ එන්නම්.." එයා ආපහු යන්න හැරුනා

" මම ඒ ටික හොයලා ඔයාට ගෙනත් දෙන්නම්.. Good night ! " මම එහෙම කියලා රූම් එකේ දොර වැහුවා 

මම සචී අයියා දීපු හැම දෙයක්ම පොඩි පෙට්ටියකට දැම්මා. එයාගේ ෆොටෝස්, බර්ත් ඩේ කාර්ඩ්ස්, වැලන්ටයින් කාර්ඩ්ස්, මට එයා මුලින්ම දීපු ගිෆ්ට් එක " දුඹුරු පාට ටෙඩි බෙයාර් " මගේ ඇඟිල්ලේ ඒ වෙද්දිත් තිබුන එයාගේ ෆස්ට් සැලරි එකෙන් අරන් මට ගෙනත් දීපු සිල්වර් රින් එක.. මම දෙපාරක් හිතන්නේ නැතිවම ඒකත් ගලවලා ඒ පෙට්ටියටම දැම්මා. අපි දෙන්නගේ හැම දෙයක්ම අදින් ඉවරයි සචී අයියේ... 

මම අපි දෙන්නගේ මැරේජ් සර්ටිෆිකේට් එක අතට ගත්තා. මේ පොරොන්දු වලට මොකද වුනේ..? මම ඒ කොලෙත් පෙට්ටිය ඇතුලට දාලා ඒක වැහුවා.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 





පහුවදා මම ගෙදර ඉන්න අන්තිම දවස. අම්මා ඔෆිස් එකට ගියේ ඉක්මනට එන්නම් කියාගෙන. සචී අයියත් එක්ක අන්තිම වතාවට නිදහසේ කතා කරන්න ලැබෙන එකම මොහොත මේක කියලා හිතලා මම එයාගේ රූම් එක ලඟට ගිහින් දොරට තට්ටු කලා. එයා ෆෝන් එකත් කනේ ගහගෙන දොර ඇරියා.

" බබා මම ඔයාට ටිකකින් කෝල් එකක් දෙන්නද ? පොඩි වැඩක් තියෙනවා. I'll call u soon... "
සචී අයියා එහෙම කියලා ෆෝන් එක කට් කලා.

" මේකේ ඔයා දීපු හැම දෙයක්ම තියෙනවා.." මම පෙට්ටිය එයාගේ අතට දෙන ගමන් කිව්වා.

" මගේ ගැන වැරදියට හිතන්න එපා හිරූ.. මම ඉල්ලුවේ ෆොටෝස් ටික විතරයි.."
සචී අයියා බොක්ස් එක ඇරලා බලන ගමන් කිව්වා

" ඒකට කමක් නැහැ සචී අයියේ.. මට දැන් ඕවගෙන් වැඩක් නැහැ.."

" ඔව් මම දන්නවා... ඔයා ගන්න තීරණ වෙනස් කරන කොල්ලෙක් නෙවේ.. ඒත් ඔයා මෙහෙන් යන්න හදිස්සි වුනා වැඩියි කියලා මට හිතෙන්නේ..."

" ඉක්මනට හරි පරක්කු වෙලා හරි මට යන්නම වෙනවනේ අයියේ.. ඉක්මනට වුනු එක හොඳයි.. තවත් කාලයක් යනවට වඩා.. ඔයාට ගොඩක් පින්.. පහුගිය අවුරුදු හතරේ මම හිටියේ පුදුමාකාර සතුටකින්. ඔයාට පින්.. මට ආදරේ කලාට, මගෙ හොද යාලුවෙක් වුනාට.. මගේ ජීවිතයේ ගොඩක් දේවල් මාත් එක්ක බෙදා ගත්තට. මට ඒවා කවදාවත් අමතක වෙන්නේ නැහැ සචී අයියේ.. ඉස්සෙල්ලාම ආදරයක් කියලා කෙලේ ඔයාට.. ඒ ආදරේ අමතක වෙන්නේ නැහැ මම මැරෙන මොහොතේදිවත්.."

" එහෙම කියන්න එපා හිරූ... මම..." සචී අයියා දෙයක් කියන්න හදද්දිම මම එයාගේ තොල් වලට ඇඟිල්ලක් තියලා එයාව නැවැත්තුවා. 

" මුකුත් කියන්න ඕනි නැහැ දැන්. මේ හැම දෙයක්ම සිද්ද වෙන්න තියෙන විදිහට වුනේ. ඒක ගැන මට පසුතැවීමක් නැහැ.. පුළුවන් නම් මට අන්තිම වතාවට එකම එක උදව්වක් කරන්න.."

" මොකක්ද හිරූ... කියන්න.."

" මගේ අම්මව හොඳට බලා ගන්න.. මමයි අයියයි වෙනුවෙන්. මම ගිහින් එනකම් අම්මව බලාගන්න.."

" මම පොරොන්දු වෙනවා හිරූ.. මගේ අම්මව වගේම මම ඔයාගේ අම්මවත් බලා ගන්නවා " සචී අයියා මගේ අත අල්ල ගන්න ගමන් කිව්වා.

" අද රෑට මාත් එක්ක එයාර්පෝට් යන්න ඔයා එන්න එපා සචී අයියේ..! "

" අනේ හ්හි..රූ.. ඇයි දෙයියනේ ඔයා එහෙම කියන්නේ ? "

" මම කැමතියි සචී අයියේ එයාර්පෝට් එකේදී මම ආපහු හැරිලා බලද්දි, ඔයා එතන ඉන්නේ නැත්තම්.. මට සැලසීමෙන් යන්න පුළුවන්.. ප්ලීස් පුලුවන්නම්.."

" සොරි මල්ලී... මට එන්නම වෙනවා.. අම්මලව තනියෙන් යවන්න බැහැ නේ.." සචී අයියා කියන කතාව ඇත්ත කියලා මටත් තේරුණා. මම මුකුත් නොකියා ටිකක් වෙලා හිටියා.

" හිරූ... ඔයා ආපහු හැරිලා බලද්දි මම ඔයාට පේන්නේ නැති වෙන්න ඉන්නම්.."

සචී අයියා කියද්දි මම ලොකු හුස්මක් අරගෙන එතනින් ආවා.


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------




එදා දවල් මම මණිල්ක අයියව හම්බ වෙන්න එයාගේ ඔෆිස් එකට ගියා. කොල්ලගේ lunch hour එකේ අපි දෙන්නා එලියට ගියා කෑම කන්න. ලා නිල් පාට අත් දිග ෂර්ට් එකයි, බ්ලැක් පෑන්ට් එකයි, මෙරුන් කලර් ටයි එකයි, කොල්ලා ඇත්තටම හිතා ගන්න බැරි තරම් ලස්සනයි. ඒත් අදටත් මණිල්ක අයියා ගැන සහෝදරයෙක්, යාළුවෙක් වගේ මිසක් එතනින් එහා ගිය වෙන කිසිම දෙයක් මට හිතිලා නැහැ. එයත් එහෙමයි කියලා මම දන්නවා.

" මම දන්නවා සඳ ඔයා හොද කොල්ලෙක්.. කොච්චර පිස්සු කෙලියත් ඔයා ඔයාගේ වැඩ ටික හරියට කර ගන්නවා. මම ඒකට ගරු කරනවා. ඔයාට වරදින්නේ නැහැ.." මණිල්ක අයියා මගේ අත අල්ලගෙන කිව්වා

" මට ඔයාව අමතක වෙන්නේ නැහැ මණිල්ක අයියේ.. අපි පුළුවන් හැම වෙලාවකම කතා කරමුකෝ.."

" ඔව් මල්ලා.. ඔයා දීපු හැම දේකටම ගොඩක් ස්තූතියි.. ඔයා හොද යාලුවෙක් වුණා මට.."

" ඔයත් එහෙමයි අයියේ.. ඔයා හැමදාම සතුටින් ඉන්න ඕනී.. ඕනම උදව්වක් මට කතා මට කතා කරලා කියන්න. මේ මල්ලි ඔයාගේ ඕනම දේකට ඉන්නවා.."

මණිල්ක අයියට මම ෂර්ට් එකකුයි වොච් එකකුයි අරන් ගියා. ඒක දෙද්දී කොල්ලගේ ඇස් වලින් කඳුළු කඩන් වැටුනා.

" අනේ සඳ.. මට මොකටද මේ තෑගි.."

" එපා කියන්න එපා අයියේ.. මම ගොඩක් සතුටින් දෙන පුංචි දෙයක් මේක.."

" මට දෙන්න තියෙන්නේ මෙච්චරයි.."

මණිල්ක අයියා සාක්කුවෙන් බුලත් කොලයක ඔතලා තිබුන පිරිත් නූලක් අරගෙන මගේ අතේ ගැට ගැහුවා. මහපාරේ සෙනඟ මැද්දේ මාව Hug කලා.

අපි වෙන්වුනේ කවද හරි ආපහු හම්බ වෙයි කියන බලාපොරොත්තුව හිතේ තද කරගෙන. මම එද්දි එයා මෙහෙම කිව්වා.

" අපි ඉක්මනට ආපහු හමු වෙයි සඳ.. මේ ලෝකේ හරිම පුංචියි.. "


--------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------


රෑ කෑමෙන් පස්සේ මම රූම් එකට ගිහින් හැම දෙයක්ම ආපහු චෙක් කරලා බැලුවා. ගෙනියන්න තරම් මහා ලොකු ගොඩක් තිබුනේ නැහැ..ඇඳුම් ටිකක් විතරයි. මම වොශ් එකක් දාගෙන ලැහැස්ති වුනා. ඉරෝෂයගෙන් කෝල් එකක් ආවේ ඒ වෙලාවේ.

" යන්න ලැහැස්තිද ? " 


" ඔව් බන්.. උඹ මාව අමතක කරන්නෙ නැහැ නේද ? "

" පිස්සුද ලහිරුවා.. උඹව අමතක කරන්න මට පුළුවන්ද මැරුණත්.. යන වැඩේ හොඳින් කර ගනින්. මමත් ඉක්මනට එහෙට සෙට් වෙන්නම්. ඒත් උඹ දන්නවානෙ. මට තව අවුරුද්දක් වත් යයි ඒ ටික සෙට්ල් කරගන්න. anyway, සතියට දෙපාරක් වත් කෝල් කරපන්. ඕන වෙලාවක text කරපන්.."

" උඹ texting වලට කැමති නැහැනෙ ඉරෝෂයා.. you hate texting.. "

" For you.....? Anything.. උඹ වෙනුවෙන් ඒක මට ප්‍රශ්නයක් නෙවෙයි.. Text me! Call me!! Day or Night. It doesn't matter. මොන දේ වුනත්.. උඹට කවුරු නැති උනත් මේ ඉරෝෂයා නැති වෙන්නේ නැහැ.. උඹ හැමදාමත් මගේ හොඳම යාළුවා.. Let's Meet Soon!! "

" Take Care Machan.. "

" You too.. God Bless You Machan..!! "



-----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------



මම ලැහැස්ති වෙලා ගිහින් සචී අයියගේ රූම් එකේ දොරට තට්ටු කලා. සචී අයියත් යන්න ලැහැස්ති වෙලා. එයා මගේ ලගට ආවා.

" ජීවිතේ මොන දේ කලත් හිතලා බලලා පරිස්සමෙන් තීරණ ගන්න.. සචී අයියේ.." ඒ මම එයාට දීපු අන්තිම advice එ​ක.

" ඔයත් හොඳට ඉගෙන ගන්න.. මාව අමතක කරන්න එපා හිරූ.."

" නැහැ සචී අයියේ.. මම කිව්වනේ.. මට ඔයාව අමතක වෙන්නේ නැහැ. මැරෙන මොහොතේදී වත්.."

" අසුභ කතා කියන්න එපා මේ හොඳ ගමනක් යන්න හදන වෙලාවේ.." සචී අයියා මගේ නළල ඉම්බා 




10.30 වෙද්දී අපි එයාපෝට් එන්න ගෙදරින් පිටත් වුණා. අම්මා මග දිගට තොර තොරතෝංචියක් නැතිව මට උපදෙස් දුන්නා, අරක මෙහෙම කරන්න.. මේක මෙහෙම කරන්න.. ඒවා කරන්න එපා.. මේවා කරන්න එපා.. අම්මා කවදාවත් මට ඔච්චර උපදෙස් දීලා නැහැ. අම්මා ඉන්නේ දුකින් කියලා මට තේරුණා. මම කාර් එක ඩ්‍රයිව් කලේ හිමින්.

" වෙන ළමයි ඒ ලෙවල්ස් ඉවර උනාම නිදහසේ ටිකක් කල් ඉන්නයි බලන්නේ. ඒකට ඔයා.. පුදුම ළමයෙක් තමයි.."
අම්මා කියනවා

" එක අතකට ඉක්මනට ඉගෙනගෙන ඉවරයක් කරන එකත් හොඳයි.. ඊට පස්සේ බැරියැයි නිදහසේ ඉන්න. නේද චූටි පුතේ.." ශ්‍රිමතී ආන්ටි මගේ පැත්තට කතා කලා

මමයි සචී අයියයි කිසිම කතාවක් බහක් නැතුව ආවා. අපි දෙන්නාගේ මතකයන් මේ හැම පාරකම පිරිලා ඉතිරිලා යන්න තියෙනවා. ඒත් අද මම ඒ හැම මතකයක්ම දාලා යන්න යනවා. අපි 11.30 වෙද්දී එයාර්පෝට් එකට ආවා. අපි එනකම් සුරාජ් අයියා, රමියා, කසුන්, එයාලගේ අම්මලා තාත්තලා එක්ක බලන් හිටියා. මම කාර් එකෙන් බැහැලා අයියලා ගාවට ගියාම සුරාජ් අයියා මාව හග් කරලා " welcome " කිව්වා. ඒ වෙලාවෙ ඉඳන් සචී අයියා බිම බලාගෙනමයි හිටියේ. මම දන්නවා ඔයාට ගොඩක් දුක හිතෙන්න ඇති කියලා.

" අම්මා යනකොට පරිස්සමෙන් ඩ්‍රයිව් කරන්න. හිමින් යන්න.."

මම කාර් එකේ යතුර අම්මට දීලා අම්මගේ කකුල් දෙක ළඟ වැටිලා වැන්දා.

" පරිස්සමෙන් චූටි.. ට්‍රාන්සිට් එකේදි මට කෝල් එකක් දෙන්න.. මම ඇහැරිලා ඉන්නේ.." අම්මාගේ ඇස්වල කඳුළු

" Promise අම්​මා.. ගිහින් නිදා ගන්න. අපි ට්‍රාන්සිට් එකේදි මෙහෙට උදේ.. " මම අම්මගේ කම්බුල් ඉඹින ගමන් කිව්වා 

" මම ගිහින් එන්නම් ආන්ටි.. අම්මව බලාගන්න.." මම ශ්‍රීමති ආන්ටිටත් වැන්දා

" හොඳට ඉගෙන ගෙන ආපහු ඉක්මනට එන්න චූටි පුතේ.." ශ්‍රීමති ආන්ටි මාව බදාගෙන මගේ මුහුණ ඉම්බා.

" එහෙනම් මම ගිහින් එන්නම් සචී අයියේ.. "

මම සචින්ත අයියට අත දි​ගු කලා. එයා මගේ අත තදින් අල්ල ගත්තා. අපේ ඇස් අන්තිම වතාවට තව එක සැරයක් මුණ ගැහුණා. එයා මොනවත්ම කිව්වේ නැහැ. ඔළුව වැනුවා විතරයි. හැමෝම බලන් ඉද්දී මම, සුරාජ් අයියා, රමියා, කසුන් අයියා එක්ක එයාර් පෝට් එක ඇතුලට ගියා.

මම ආපහු හැරිලා බලද්දි සචී අයියා පේන්න හිටියේ නැහැ...

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 


2.40 AM

අපි Flight එකට Board වෙලා ටික වෙලාවකින් සචී අයියගෙන් මැසේජ් එකක් ආවා. 

" ඔයා යන තැනක සතුටින් ඉදියි කියලා මම විශ්වාස කරනවා. මට සමාවෙන්න හිරූ.. ඔයාට සුබ ගමන්.."

සුරාජ් අයියා හිටියේ මගේ එහා පැත්තේ සීට් එකේ. එයත් මැසේජ් එක දැක්කා. එයා මගේ ඔලුව අත ගාලා හිනා වෙලා නැගිටලා ගියා. 

" ඔයා හරි සචී අයියේ.. හැම දෙයක් ගැනම බලද්දි ඔයා හරි. මෙහිදී හැමදාම වුනේ නරක දේවල්. මම ඒ දේවල් වලින් පැනලා යනවා නෙවෙයි. ඒත් මම ඒ දේවල් වලින් අයින් වෙලා ජීවත් වෙන්න කැමතියි. ඒකයි මම යන්න තීරණය කලේ. ඔයා හරි. වෙච්ච හැම දේකින්ම මම ආපහු ගොඩ එන්න බැරි තරමට කඩන් වැටුනා. මට මේ රටේ ගොඩක් මතකයන් තියෙනවා. මම ඉපදුනේ, හැදුනේ වැඩුනේ මෙහේ. මම ඉස්සෙල්ලම කොල්ලෙක්ට ආදරේ කලේ මෙහිදී. වගකීම් ගන්න, ජීවිතේ දිහා බලන්න, ඒ හැම දේකටම වඩා... මට ඔයාව ලැබුණෙත්, නැති වුණෙත් මෙහිදී....

....ඉතින් මට හිතෙනවා මේ කොළඹ.. මගේ ජීවිතයට ගොඩක් දේවල් ලබාදුන්නා වගේම ඊට වඩා ගොඩක් දේවල් මගෙන් උදුර ගත්තා කියලත්. මම ජීවත් වුනෙත්, මැරි මැරි ඉපදුනෙත් මේ කොළඹ. මේ මම දකි​න විදිහ. මම හැමදාම මේ විදිහටම ඒ දිහා බලයි. ඒ වගේම ඔයත් මේ විදිහටම හැමදාම මගේ මතකයේ ඉඳීයි. සතුටින් ඉන්න.. Good bye.. "

සුරාජ් අයියා ඇවිත් මගේ ලගින් වාඩි වෙලා සීට් බෙල්ට් එක දාගත්තා. 

" You Ok ? "

සුරාජ් අයියා මගේ පැත්තට බර වෙලා ඇහුවා.

" Hm..? I don't think so. Not Yet!! "

" අතීතය ගෙවිලා ඉවරයි.. අපි දැන් ඉස්සරහ ගැන හිතමු මල්ලි.."

සුරාජ් අයිය මගේ ඔලුව අත ගාන ගමන් මගේ නළල ඉම්බේ කාටවත් නොපෙනෙන්න. එයා ඊට පස්සෙ මගෙ කර වටේ අතක් දා ගත්තා. සුරාජ් අයියා කිව්ව දේ හිතේ තියාගෙන මම ඒ උරහිසට යන්තම් ඔලුව තියා ගනිත්දී අපිව රැගත් ගුවන්‍ යානය, කටුනායක ගුවන් පථයෙන් නික්මුනා..



(Boeing 777-300) 



" අවුරුදු හතරක් පුරාවට ගෙවුන ඒ හීන කතන්දරය, අද මෙතැනින් නිමයි. 
මා සමග හැමදාම සිටි/නොසිටි ඔබ සැමට මගේ හද පිරි ප්‍රණාමය..!!

තව දෙයක් විශේෂයෙන්ම කියන්න ඕනි. මට සචින්තව කලු චරිතයක් කරලා පෙන්වන්නවත්, දකින්නවත් උවමනාවක් තිබුණේ නැහැ. එයා වගේ අයත් මේ ලෝකයේ ඉන්නවා. ඒක එයාගේ වරදක්ද මේ සමාජ ක්‍රම​යේ‍ වරදක්ද කියලා මට තේරෙන්නේ නැහැ.. ආපහු හැරිලා බලනකොට ඒ කාලේ අපි හැසිරිලා තියෙන්නේ හුඟක් බොළද විදිහට කියලා හිතෙනවා. සමහර විට ඒ වයසේ හැටි වෙන්න ඇති. 

අපි හැම කෙනෙක් තුළම ළහිරු, සචින්ත, ඉරෝෂ, සඳරු, ඇන්ඩෲ, මණිල්ක, සුරාජ් කෙනෙක් ජීවත් වෙනවා. 
අපි මේ " නිල් අහස යට " කවදාහරි තැනක දී හමු වෙනවා.. ඒ වගේම වෙන් වෙනවා..

- ළහිරු






"කොහේ හෝ දැන් හිඳිනවා ඇති ඔබත්
මගේ විජිතේ අහිමි වී මට මමත්
ලැබූ දිනුමක් ඇත්ද ඔබ මා..?
මැවූ සුන්දර සිහින මතකය මිසක්..


සිහින රැක ගෙන දිවා රෑ ආදරෙන්
ඇවිද ගිය හැටි ඔබට මතකද ඉතින්
අපට අප නැති හෙට දිනක දුක අරන්
හඬා කුමටද නොදරුවන් සේ ඉතින්..?


සුසුම් ලන ලොව දැක තැවුල් පිරි හදින්
සුසුම් ලන්නද අප ගැනම කොයි ලෙසින්
සුභ අසුභ පිරි සිහින විඳ තුන් සිතින්
සදා හමුවෙමු මඟ තොටේ මදහසින්..."




SACHINTHA - LAHIRU
( 2008 - 2012 )




-------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------- 

Saturday, October 13, 2012

Chapter 47 - "I CANNOT WAIT ANYMORE..."



සුරාජ් අයියා මගේ කරට අත දාගෙන මාව ලං කර ගත්තා. මමත් ඒ උරහිසේ ඔලුව තියා ගත්තා. සුරාජ් අයියා මට කවදාවත් නුපුරුදු කෙනෙක් වුණේ නැහැ. ඒත් අපි දෙන්නා කවදාවත් ලඟින් ආශ්‍රය කරලත් නැහැ. අපි දෙන්න ආශ්‍රය කළේ සාමාන්‍ය යාළුවෝ විදිහට විතරයි. ඒත් අද ඒකේ මොකක් හරි ලොකු වෙනසක් වෙනවා කියලා මට සුරාජ් අයියගේ ඇස් දිහා බලද්දි තේරුණා.

" උඹේ ජීවිතේ ගත්ත තීරණ හරිද වැරදිද කියලා මම දන්නේ නැහැ. ඒත් උඹට වැරදිලා කියලා මම දන්නවා.
මාව උරහිස් දෙකෙන් එයාගේ පැත්තට හරවාගෙන මගේ ඇස් දිහා බලාගෙන සුරාජ් අයියා කිව්වා.

" මට වැරදුනේ කොතනද කියලා මන් වත් දන්නේ නැහැ. ඒත් මට මෙහෙන් ඉක්මනට යන්න ඕන. පුළුවන් තරම් ඉක්මනට "

" රටින් පැනලා ගියා කියලා ප්‍රශ්න විසදෙයි කියලා උඹ හිතනවද ? "

" මට එයාව පේන්නේ නැති තැනකට යන්න තිබුනොත් ඇති "
ඒත් එක්කම සුරාජ් අයියගේ රූම් එකේ දොරට තට්ටු කලා සුරංග ඇවිත්

" බේබි කෑම ලෑස්තියි. දැන්ම කනවද ? "

" තවම බඩගින්නක් නැහැ සුරංග, උඹ කාපන් බඩගිනිනන්.."

සුරංග ගියාට පස්සේ මමයි සුරාජ් අයියයි පහලට ඇවිත් පූල් එක ලඟ තිබුන බෙන්ච් එකක වාඩි වුණා.

" ඉතින් උඹ හිතනවද උඹ මෙහෙන් ගියාම උඹට ඌව අමතක කරන්න පුළුවන් වෙයි කියලා? "
සුරාජ් අයියා සිගරට් එකක් පත්තු කරගන්න ගමන් ආපහු කතාව පටන් ගත්තා.

" මට තේරුමක් නැහැ බන්, මොනවා හරි වෙන්න, ගිහින් බලන්න ඕනිනේ.."
සුරාජ් අයියා සිගරට් එකෙන් උගුරක් දෙකක් ඇදලා මගේ දිහාවට දික් කලා. මම සිගරට් එක බොන ගමන් කල්පනා කලේ තවදුරටත් සචින්ත අයියා ගැන වැලපිලා වැඩක් නැහැ කියලා.

" ගිය එකා ගියා.. උඹ දැන් ආපහු ජීවිතේ පටන් ගනින්.."

" ඕක තමයි බන් අපේ අයියත් මට කියන්නේ.."

" සඳරු දන්නවද සීන් එක.."

" හ්ම්ම්.."

" සිරාවටද කියන්නේ ? අඩෝ ඌ උඹට ගේම ඇද්ද නැද්ද ? "

" නැහැ බන් උඹ දන්නවනේ අපේ අයියා මට කොච්චර ආදරෙයිද කියලා.."
මම සිගරට් එක ආපහු සුරාජ් අයියට දික් කරලා නැගිට්ටා.

" උඹ ඒ අතින් ලකී බන්.."

" මමත් හිතනවා එහෙම.."

" උඹ තවමත් ඉස්සර වගේම ආඩම්බරයි.. මතකද ඒ දවස් වල ? "
සුරාජ් අයියා එකපාරටම කියද්දි මම ඌ දිහා බැලුවා

" මටත් ලඟදී මතක් වුනා. උඹයි මමයි ඉස්සර.."

" ඉස්සර මොනවද ? මම උඹට ගල් කපපු ඒවද ? "

" ෂික්.. තෝ වගේ වලත්තයෙක්.." මම ඌට රැව්වා

" ආ... උඹ බබා.."

සුරාජ් අයියා එහෙම කියන ගමන් එක පාරටම නැගිටලා ඇවිත් මාව පූල් එකට තල්ලු කලා. මාව ජබොස් ගාලා වතුරට වැටුනා.

" පිස්සුද යකෝ.. බලපන් මාව තෙමුවා "

සුරාජ් අයියා උඩ ඉඳන් හිනා වෙනවා

" හි..හී.. හිටපන් හිටපන් මාත් එන්නම්.."

සුරාජ් අයියා එහෙම කියලා සිගරට් එකේ තවත් උගුරක් ඇදලා ඒක විසි කරන ගමන් පූල් එකට පැන්නා.
මගේ ළඟට ආපු සුරාජ් අයියා මගේ ඉන දෙපැත්තෙන් අල්ලලා මාව එයාගේ ලඟට ලංකර ගත්තා.

" මොනවා වුනත් මමයි උඹයි දෙන්නම දන්නවා , උඹේ ඇඟට ඉස්සෙල්ලම අත තිබ්බ කොල්ලා මම කියලා.. මට ඒක අමතක නැහැ.. උඹ උගේ වුනාට, ඌට තරම් අයිතියක් මටත් තියෙනවා උඹ ගැන.."

" දවල්ද ? " මම එහෙම අහද්දීම සුරාජ් අයියා එකපාරටම මගේ බෙල්ලෙන් අල්ලගෙන මගේ තොල් දෙක කිස් කලා එදා වගේම. 

" ම්ම්ම්..." මම අමාරුවෙන් සුරාජ් අයියගේ තොල්වලින් මිදුනේ සුරංග වත් ආවොත් කියන බයට

" සුරංග වත් ආවොත්.." මම කිව්වා.

" ඌ මෙහේට එන්නේ නැහැ.."

සුරාජ් අයියා එහෙම කියන ගමන් මාව ආපහු ලංකරගෙන මගේ තොල් වලට එයාගේ තොල් ලං කලා. අපි දෙන්නා ඒ විදිහට ගොඩක් වෙලා ඉන්න ඇති. සෑහෙන්න වෙලාවකට පස්සේ ගොඩට ඇවිත් අපි තෙත පිටින්ම ගෙදර පැත්තට ගියා.

" සුරංග... ටවල් එකක් ගෙනත් දීයෝ.. නෑ..නෑ.. දෙකක්.." සුරාජ් අයියා කෑගහනවා

" බේබිලා ආපහු පූල් එකට බැස්සද ? " සුරංග එහෙම අහන ගමන් ටවල් දෙකක් අරගෙන ආවා.

" හරි බඩගිනියි බන්, කෑම ලැහැස්ති කරනවද ? "

" හරි බේබි, බේබිලා ඇඳුම් මාරු කරගෙන එන්න. මම ටාර් ගාලා කෑම ටික මේසෙට අරින්නම්.

අපි ඇඳුම් මාරු කරගෙන ඇවිත් කෑම කෑවා. සුරංගට දොරවල් ඔක්කොම වහලා නිදාගන්න කියලා අපි දෙන්නා ආපහු උඩ සුරාජ් අයියාගේ කාමරේට ආවා. මාවත් බදාගෙන ඇඳේ පෙරලුන සුරාජ් අයියා මාව ආපහු කිස් කරන්න පටන් ගත්තා.

" මොකද බං වෙලා තියෙන්නේ, කන්න නැතුව හිටපු කොටියෙක් වගේනේ.." මම සුරාජ් අයියට විහිළු කලා.

" ඔව් යකෝ.. කන්න නැතුව තමයි මෙච්චර කල් හිටියේ. ඒක නිසා අද බඩ පිරෙනකන් කනවා.."

" හා.. හා.. ආස ඇති.. පලයන් යන්න.. " 



මම සුරාජ් අයියව තල්ලු කරද්දී මූ තවත් මාව තුරුළු කරගත්තා. මමත් ඌට ඉඩ දීලා ඔහේ හිටියා. ඇත්තටම මම එහෙම හිටියේ කැමැත්තකින්. ඒකට හේතු තිබුණා. සචී අයියගෙයි මගෙයි සෙක්ස් නැතිවෙලා ඒ වෙද්දි මාස තුනක් විතර. සුරාජ් අයියා ගැන කියනවා නම් එයා අඩි 6 ක් විතර උසයි. බොඩි කලර් එක ලයිට් ටෑන්. මගේ ස්කින් කලර් එක වගේමයි. ඇඟේ හැම තැනම කෑලි පැනලා. මස්කියුලර් බොඩි එකක්. කොටින්ම කියනවා නම් සෙක්සි කොල්ලෙක්.

සුරාජ් අයියා ඉස්සර වුනා. මාව බදාගෙන තොල් උරන ගමන් මගේ පිටේ ඉඳන් පහලට වෙනකන් අත ගෑවා. මමත් සෑහෙන්න කුලප්පු වෙලා හිටියේ කිව්වොත් හරි. සුරාජ් අයියා මගේ කලවා අත ගාන ගමන් මගේ නිපල්ස් දෙක මාරුවෙන් මාරුවට ඉරුවා. මමත් ඒ එක්කම සුරාජ් අයියගේ ශෝට යටින් අත දාලා එයාගේ මල්ලියව අත ගාන්න ගත්තා. සුරාජ් අයියා මගේ බොඩි එකම ලෙවකන ගමන් පහලට ඇවිත් මගේ ශෝට ගලවලා දාලා එයාගේ මුහුණ මගේ මල්ලියගේ අස්සේ ඔබා ගත්තා. එයා දිවෙන් මගේ කොක් එකයි, බෝල්ස් දෙකයි සෑහෙන්නෙ වෙලා ලික් කලා. සක් කලා. ඊට පස්සේ නැගිටලා එයාගේ ෂෝට ගලවලා දාලා 69 පොසිශන් එකට ආවා. අපි දෙන්නම ඒ විදියට ගොඩක් වෙලා සක් කලා. සුරේෂ් අයියාගේ මල්ලි පැටියත් අඟල් අටකට වඩා පොඩ්ඩක් වැඩියි. ඩාක් බ්‍රවුන් පාට. ටොපා විතරයි රෝස පාට. ඒකෙන් ප්‍රීකම් ඇවිත් බේරෙනවා. මම දෙපාරක් හිතන්නේ නැතිවම ඒක සක් කලා.
සුරාජ් අයියා මගේ කකුල් අස්සෙන් ඔළුව දාලා මගේ හිලට දිව දැම්මා. මම හිටියේ ආසාවෙන් මත් වෙලා. මමත් සුරාජ් අයියාගේ මල්ලියව කෙල වලින් නාවලයි තිබුනේ ඒ වෙද්දි.

සුරාජ් අයියා මාව අනිත් පැත්තට හරවලා හිමීට එයාගේ මල්ලියාව මගේ හිලට දාන්න ට්‍රයි කලා. මුලින්ම ඒක ගියේ නැහැ. සුරාජ් අයියා බේබි ක්‍රීම් බොට්ල් එක ගෙනත් එයාගේ මල්ලියගෙයි මගේ හිලෙයි ගාල හිමීට ඇතුලට දැම්මා. රිදෙනවත් එක්කම සුරාජ් අයියගේ මල්ලියා මගේ ඇතුළට කිඳා බැස්සා.

" කොල්ලා උඹට රිදෙන්නේ නැහැ නේද ? රිදෙනවා නම් කියපන්.."
සුරාජ් අයියා මගේ බෙල්ල කිස් කරන ගමන් කිව්වා.

" ඒක ගානක් නැහැ.."

මම සුරාජ් අයියගේ අත් දෙක මගේ අත්දෙකේ තද කරලා පටලව ගන්න ගමන් කිව්වා. සුරාජ් අයියා ස්ලෝ මෝශන් එකෙන් ගහන්න පටන් ගත්තා. රිදිල්ල අඩුවෙලා සෙක්සුවල් ප්ලෙශර් එක එන්න වැඩි වෙලා ගියේ නැහැ. සුරාජ් අයියා රිදම් එකටම ගැහුවා. ඒ විදිහට මාත් එක්ක ගොඩක් වෙලා සෙල්ලම් කරපු සුරාජ් අයියට යන්න ලං වෙද්දිම මටත් යන්න ලං වුණා.

" ආහ්.. මට යන්න එනවා සුරාජ් අයියේ.." මම කිව්වා

" මටත් ලඟයි කොල්ලෝ.. ම්ම්ම්..."

ඒත් එක්කම සුරාජ් අයියත් ගහන වේගේ වැඩි කලා. මගේ කිරි ටික පනින්න ඔන්න මෙන්න තියෙද්දි සුරාජ් අයියා එයාගේ උණු උණු ලෝඩ් එක මගේ ඇතුලෙම යැව්වා. සුරාජ් අයියා මගේ බෙල්ල තදින් හපා ගත්තා. ඒත් එක්කම මටත් ගියා. සුරාජ් අයියා මගේ බෙල්ල, ශෝල්ඩර්ස් ටිකක් වෙලා කිස් කර කර ඉඳලා හිමීට එයාගේ මල්ලියව එලියට අරගෙන නැගිටලා සිගරට් එකක් පත්තු කරගෙන ආපහු මගේ ලඟට ආවා.

" ඇයි කොල්ලෝ.. අප්සට් ද ? " සුරාජ් අයියා සමාව ඉල්ලන්න වගේ අහද්දි මට දුක හිතුනා.

" නැහැ බන්, පිස්සුද ? උඹව මට පුරුදු නැති එකෙක්ද.. "

මම එහෙම කියන ගමන් උගේ අතේ තිබ්බ සිගරට් එක අරන් උගුරක් ඇද්දා

" උඹ ගැන මට තියෙන්නේ මීට අවුරුදු පහකට කලින් තිබ්බ ෆීලින් එකම තමයි.. ඒකේ වෙනසක් නැහැ "

සුරාජ් අයියා මගේ පිටිපස්සේ වාඩිවෙලා දෙපැත්තෙන් කකුල් දෙක දාගෙන ආපහු මාව බදා ගන්න ගමන් කිව්වා. එදා රෑ අපි දෙන්නා තව තුන් පාරක් සෙක්ස් කලා. නිදා ගනිද්දි පාන්දර හතරට විතර ඇති. පහුවදා උදේ නැගිටලා බලනකොට සුරාජ් අයියා හපපු මාර්ක්ස් මගේ බෙල්ලෙයි පපුවෙයි හැම තැනම. චූටි චූටි රෙඩ් මාර්ක්ස්.

" උඹ මාව කිව්වත් වගේ කාලා තමයි, මේන් බලපන්.." මම ඒවා පෙන්නන ගමන් කිව්වා

" කෝ වරෙන් එහෙනම් මම ඒවා හොඳ කරන්න " සුරාජ් අයියා ඒ හැම තැනක්ම ඉම්බා. මට කිතිත් කැවුනා.

" උඹට හොඳ බෝයිෆ්‍රෙන්ඩ් කෙනෙක් වෙන්න මට බැරි වෙයි, ඒ වගේම මට ආදරේ කරන්න හිත හදාගන්නත් උඹට අමාරු වෙයි. මට උඹට පොරොන්දු දෙන්නත් බැහැ. මම එහෙම කාටවත් බරපතල පොරොන්දු දෙන එකෙක් නෙවෙයි. ඒත් මම උත්සහ කරන්නම් උඹව සතුටින් තියන්න. උඹේ දුකේදි සැපේදි ඉන්න.. " සුරාජ් අයියා මගේ ඔලුව ඉඹින ගමන් කිව්වා.



මම අවුරුදු හතරකට පස්සේ පලවෙනි වතාවට සචී අයියා හැරෙන්න වෙන කොල්ලෙක් එක්ක සෙක්ස් කලා. සචී අයියා මේ දේ තවම දන්නේ නැහැ. මම දන්නවා ඔයා මේක කියවලම මේ දේවල් දැන ගනී. ඔයා මේ දේවල් දැනගත්තම මොනව හිතයිද කියලා මම දන්නෙත් නැහැ. ඒත් මට ප්‍රශ්නයක් නැහැ සචී අයියේ... ඒ මොකද අපේ කතාව ඉවර වෙලා ගොඩක් කල් නිසා.


------------------------------------------------------------------- 


ඊලග සතියේ මන්ඩේ උදෙන්ම සුරාජ් අයියා කෝල් කරල කිව්වා අම්මත් එක්ක කසුන් අයියලගේ ඒජන්සි එකට එන්න කියලා. අපිට ඇඩ්මිශන් ලැබිලා තිබුනා. මම අම්මට ඔෆිස් යන්න වත් නොදී එක්ක ආවා. 

" Good morning Madam... එන්න වාඩි වෙන්න "
කසුන් අයියාගේ තාත්තා ( ඒජන්සි එකේ ඕනර් ) අපිව ආදරයෙන් පිළිගත්තා

" Good morning... ඇඩ්මිශන් ආවලු නේද මිස්ටර් විජේසිංහ..? "
අපේ අම්මා වාඩිවෙන ගමන් ඇහුවා

" ඔව් මම කිව්වනේ සතියෙන් ගෙන්නලා දෙනවා කියලා.. ඔන්න දැන් වීසා වලට දාන්නයි තියෙන්නේ.."

" කවද වගේ දැම්මොද්ද හොඳ ? "

" හෙට දාමු.." එහෙම කිව්වම අම්මයි මමයි මුහුණට මුහුණ බලා ගත්තා.

" හෙට ? කල් වැඩි නැද්ද මිස්ටර් විජේසිංහ ? " අපේ අම්මා අහනවා

" හෙටම දැම්මොත් සති දෙකක් යද්දි වීසා එක ලැබෙනවා. එතකොට ඉක්මනට යන්න පුළුවන්. ලේට් වුනොත් ඊළඟ intake එක පටන් ගන්නකම් තව කල් බලන් ඉන්න වෙනවා. මම කියන්නේ හෙට වැඩේ කරමු. මම ඕන කරන ඩොකියුමන්ට් එක හදන්නම්. මැඩම් මට බෑන්ක් එකවුන්ට් සෙට්ල්මන් ටික ගෙනත් දෙන්නකෝ "

හිතුවට වඩා ඉක්මනට හැම දෙයක්ම සිද්ද වුණා. ඒක ගැන මගේ හිතේ තිබුනේ සතුටක්. මට ඕන වුණේ ඉක්මනට ලංකාවෙන් යන්න. සචී අයියා මේ දේවල් දන්නේ නැහැ වගේ හැසිරුනත් එයා මේ හැම දෙයක් ම දැනගෙන හිටියා. වීසා ඇප්ලයි කරලා ආපු දවසේ හවස මම සාලේ ටීවී බල බල ඉද්දි සචී අයියා කොහෙදෝ ඉදන් ආවා. ඒ වෙද්දී කැම්පස් ස්ට්‍රයික් නිසා එයත් ශාලිකා එක්ක රස්තියාදු වෙවී ඉන්න බව මම දැනගෙන හිටියා.
සචී අයියා ගෙට ගොඩ වෙනවා මම දැක්කත් නොදැක්කා වගේ හිටියා. එයත් ඇවිත් මගේ ඉස්සරහ තිබුණු පුටුවකින් වාඩි වෙලා මගේ දිහා බලන් හිටියා. මමත් ටික වෙලාවකින් එයා දිහා බැලුවා. බැලුවා නෙවෙයි බැලුනා

" තේ එකක් හදලා දෙනවද ? " එයා බොහොම අහිංසක විදිහට ඇහුවා

" දවල්ට කාලද ? "

" ඔව්.."

මම නැගිටලා කිචන් එකට ගියා තේ එකක් හදන්න. ටිකකින් එයත් කිචන් එකට ආවා. මම කෙට්ල් එක රත් වෙන්න තියලා තේ හදන්න ඕන අනිත් දේවල් අරගත්තා. සචී අයියා පැන්ට්‍රී එකේ තිබුන පුටුවක වාඩි උනා

" වීසා ඇප්ලයි කලාද ? " සචී අයියා කතාව පටන් ගත්තා.

" හ්ම්.."

" කවදා වගේද වීසා හම්බ වෙන්නේ ? "

" දවසක් කියන්න බැහැ ඉක්මනට හම්බවෙයි.." මම වුවමනාවට එපාවට උත්තර දුන්නේ

" ඔයා ගත්ත තීරණය හරි කියලා හිතනවද හිරූ..? "

" ප්ලීස්.. සචී අයියේ, අපි තව දුරටත් ඕක කතා කරලා වැඩක් නැහැ, මම යන්න ඕන.. මගේ අනාගතේ ගැන හිතන්නත් ඕන.."

" ඇයි මෙහේ ඉඳලා ඔයාගේ අනාගතේ හදාගන්න බැරිද ? "

" ඔයා හොඳටම දන්නවනේ මට ඉස්සර ඉදන්ම තිබුන ආසාව මේ කෝස් එක කරන්න.."

" නැහැ මට හිතෙන්නේ ඔයා මගෙන් ඈතට පැනලා යන්න හදනවා කියලා.."

" ඔව් ඒක හරි සචී අයියේ.. මම පැනලා යනවා තමයි. ඔයාගෙන් මේ රටෙන් ගොඩක් ඈතට.. මොකද මෙහේ ඉඳලා මට ලැබිච්ච දෙයක් නැහැ, නිකම් රැවටුනා විතරයි. නරක දේවල් විතරයි මට මෙහිදී සිද්ද වුනේ.."

" මම පිළිගන්නවා නරක දේවල් විතරයි වුනේ කියලා. ඒත් අපි එකට ඉන්න ඕනි හිරූ.."

" තව දුරටත් අපි දෙන්නට එකට ඉන්න තරම් හේතුවක් මට පේන්නේ නැහැ.. අපි දෙන්නා එකතු වෙන්නයි හීන දැක්කේ, ඒක වෙන්නේ නැහැ.. කොටින්ම කොල්ලෝ දෙන්නෙක්ට එකට එකතු වෙන්න බැහැ. විශේෂයෙන්​ම ඔයා වගේ කොල්ලෙක් එක්ක කොහොමටවත් බැහැ. අපි දෙන්නා අතරේ සමහර විට කවදාවත් ආදරයක් නොතිබෙන්න ඇති. අද ඔයා මේ විදිහට මාත් එක්ක කතා කරන්නේ දවස් කීයකට පස්සේ කියලද ඔයා හිතන්නේ ? හරියටම දවස් 12 කට පස්සේ. That's almost two weeks...!! ඔයාට මාව මොකක් වගේද සචී අයියේ පේන්නේ ? නිකම්ම නිකන් කොල්ලෙක්...ඔයත් එක්ක සෙක්ස් කරපු, ඔයාගෙ වැඩ කරල දීපු නිකන්ම නිකන් කොල්ලෙක්.. එහෙමද ? "

" ප්ලීස් හිරූ... මම පිළිගන්නවා මම වැරදි ඇති. මම එහෙම කරන්නේ ඇයි කියලා ඔයාට චුට්ටක් හිතන්න බැරිද ? මට සමාව දෙන්න බැරිද ? "

" හැමදාම වැරදි කර කර සමාව ඉල්ලන එකේ තේරුමක් නැහැ සචී අයියේ.."

" හිරූ.... ජීවිතේ වැරදි සිද්ද වෙනවා. මේක තමයි ජීවිතේ කියන්නේ... එහෙම වැරදි වුණා කියලා තමන්ගේ අයව දාලා යන්නේ නැහැ.."

" මේ.. මේ.. මේ... පොඩ්ඩක් ඉන්න. මෙහිදී.. මගේ ගෙදරදිම මට සිද්ද වෙන්න තියෙන ගොඩක් නරක දේවල් සිද්ද වුනා ඔයාගෙන්. අද වෙනකම් ඔයා තරම් මට රිද්දලා නැහැ කිසිම කෙනෙක්. සමහර විට ඔයාට ඒක ගැන ගාණක් නැතුව ඇති. ඒත් මට මේවා බල බල ඉන්න ඕනේ නැහැ.."

" OK යන්න.. ඔයාට ඕන ඒක නම් යන්න... කිසි ප්‍රශ්නයක් නැහැ... ඔයා හිතන්නේ ඔයාගේ පැත්තෙන් විතරයි, ඒකයි ඔයාට ඔච්චර ලේසියෙන් මාව අත ඇරලා යන්න පුළුවන් වුනේ.."

" පොඩ්ඩක් ඉන්න.. පොඩ්ඩක් ඉන්න..මම ඔයාව දාලා ගියේ නැහැ, ඔයයි මාව දාලා ගියේ.. මම වෙන කාත් එක්ක වත් රිලේශන්ශිප් එකක් පටන් ගත්තේ නැහැ නේද ? ඔයයි එහෙම කලේ.. ඒක නිසා ඔයා හරි කියලා හිතනවා නං ඔයාටයි වැරදිලා තියෙන්නේ.. ඔයා දන්නවද ? ඔයා කවදාවත් මට ආදරේ කලේ නැහැ කියලා මට අද තවත් හොදට තේරුණා. ඔයා හිතුවේ ඔයා ගැන විතරයි. එදත් එහෙමයි.. අදත් එහෙමයි.. හැමදාම ඔයා ඔයා ගැන විතරයි හිතන්නේ.. "


" දඟකාර දෙකොපුල් අතරේ 
තනිවෙන්න සිතුනා ආයේ 
හසරැල්ල ඔය සුදු මුහුණේ
මැවෙනවා මගේ සිත අයිනේ 
මාව හීනෙක තනිකරලා 
ඈත ඔබ ගිය දා..."


Friday, October 12, 2012

Chapter 46 - "මතක​ ද..? අතීතය..."

සචී අයියා දවස් කිහිපයක් හොස්පිට්ල් එකේ ඉඳලා ගෙදර එක්ක ආවා. ආවට පස්සේ වුනත් අපි දෙන්නා අතරේ වැඩි කතා බහක් සිද්ද වුණේ නැහැ. මම එක්සෑම් එකට ටිකක් වැඩිපුර මහන්සි වෙලා වැඩ කලා. කරන්න ඉතුරු වෙලා තිබුනේ එච්චරයි. එකම ගෙදර අපි දෙන්නා ආගන්තුකයෝ වගේ හැසිරුනා. ඒ වෙනස අම්මට වගේම ශ්‍රීමතී ආන්ටිට වුණත් තේරෙන්න ඇති. ඒත් කවුරුත් මගෙන් මුකුත් ඇහුවේ නැහැ. ඒක මට ලොකු සැනසීමක් වුණා. මානිල්ක අයියා ඉඳලා හිටලා SMS කලා. කතා කලා. ඇන්ඩෲ නම් ඒ වෙද්දි ලංකාවේ හිටියේ නැහැ.

A/l Exam දවස්වල මට ඉරෝෂයව මීට් වුනෙත් නැහැ. ඒ අපි දෙන්නා කරපු සබ්ජෙක්ට්ස් වෙනස් නිසා.
English Paper එ​ක තිබුන දවසේ අපි කතාකරගත්තා අන්තිම දවසට කොල්ලෝ කට්ටිය සෙට් වෙලා ජොලියක් දාමු කියලා. අපිට අන්තිමට තිබුනේ පොදු පරික්ෂණය. 30th August. එදා 11 වෙද්දි අපේ ජීවිතයේ අවුරුදු 2 ක්ම ගැලවෙන්න බැරිව හිටපු උසස් පෙළ විභාගෙන් අපි නිදහස් වුණා. කොල්ලෝ ඔක්කොම හිටියේ පුදුමාකාර සතුටකින්. මගේ ෆුට්බෝල් සගයෝ වෙච්ච සුරාජ් අයියා, රමිත් අයියා, කනිශ්ක අයියලා දෙන්න තුන්දෙනත් දෙවැනි සැරේට එක්සෑම්ස් කලා. කාලයකට පස්සේ හම්බ වෙච්ච නිසා අපි කට්ටියම ලන්ච් එකට යන්න තීරණය කලා. අපි සෙට් එක ඔක්කොම හය දෙනයි. මම, ඉරෝෂ, උදාර.. ඔක්කොම ෆුට් බෝල් ගහපු උන්. අපි ඉතින් හම්බවෙන හැම යාලුවෙක්ටම කතා කරලා ෆෝන් වලින් යාලුවෝ එක්ක ෆොටෝ ගහගෙන, හැම එකෙක්ටම සුභ පතලා කොලේජ් ගේට් එකෙන් එලියට ආවා. 

" මචං අපි කොහෙද යන්නේ ? ලන්ච් කියලා හැමදාම යන්නේ MC Donalds, KFC, යන්න බැහැ බන්..."
සුරාජ් අයියා කියනවා

" ම්ම්ම්... මවුන්ට් යමුද ? මම දන්න ප්ලේස් එකක් තියෙනවා.."

මම අයිඩියා එක දැම්මා

" කොහෙද බන් ? "

" Loon Tao.. Sea Food Restaurent එකක්. පට්ට කෑම.."

" අඩෝ සිරා මමත් ගිහින් තියෙනවා, එතන එළ.." සුරාජ් අයියා කියද්දි අනිත් උන් ටිකත් කැමති වුණා. කට්ටියම ඇවිත් 154 ක එල්ලුනේ මවුන්ට් ලැවිනියා යන්න. බස් එකේ ටිකක් සෙනඟ හින්දා අපි හිටගෙන හිටියේ. ටිකක් දුර යද්දි මටයි සුරාජ් අයියටයි සීට් එකක් හම්බ වුනා. අනිත් උන් එහේ මෙහේ වාඩි වෙලා. මාව අයිනට දාලා සුරාජ් අයියා මගේ එහා පැත්තෙන් වාඩි වුනා.

" ඉතින් මල්ලියා.. උඹව ගොඩක් කාලෙකින් දැක්කේ මාස හතරකින් විතර.."

" ඔව් නේ.. අයියලා ඉතින් පේන්නේ හිටියෙත් නැහැනේ... ෆයිනල්ස් බලන්න ආවෙත් නැහැ නේ.."

" මම එන්න හිටියේ බන්, කොහෙද අපේ ගෙදර උන් එක්ක ටුවර් එකක් සෙට් උනා නේ මැලේශියා යන්න.."

" ඔව් මම දැක්කා උඹ ෆේස්බුක් එකේ ෆොටෝස් එහෙම දාලා තියෙනවා "

" කමෙන්ට් එකක් වත් දාන්න එපා.. "

" මම දැම්මේ නැතිවට ඔය ඕන තරම් දාලා තියෙන්නේ.. උඹේ අර ශෝක් ෆොටෝස් ටිකක් අප්ලෝඩ් කරලා තිබුනා මම දැක්කා පූල් එකක් ලඟ.. හික්.. හික්.. කෙල්ලෝ හෝ ගාලා කමෙන්ට්ස් කරලා තිබුනේ.."
මම කිව්වේ සුරාජ් අයියා ස්විමින් ෂෝට් එක පිටින් පූල් එකක ඉන්න පික්ස් ටිකක් මතක් කරලා.

" ආහ්.. ඔව්.. ඔව්.. ඒ මන් අපේ ගෙදරදි නිකන් ආසාවට ගත්ත ෆොටෝස් ටිකක්. හිතුවේ නැති ප්‍රතිචාර තියෙනවා"
සුරාජ් අයියා ඇහැක් ගහලා කිව්වා

" ඔව්.. ඔව්.. උඹත් ඉතින් ඕව දාන්නේ නිකන් නෙවේනේ.. කාව කාව හරි අවුස්සලා දැලේ දාගන්නනේ.."
මම හිමීට සුරාඡ් අයියට විතරක් ඇහෙන්න කිව්වා.

" පල.. පල.. උඹට ජෙල නේ ? "

" මට ? ඒ මොකටද ? "

" හි.. හී.. ඔව්.. ඔව්.. දැන් ඉතින් කට්ටිය ඉන්නවනේ අපි මොකටද ? "

" ඒවා ඉවරයි බන්.." මම කියද්දී එකපාරටම සුරාජ් අයියා මගේ දිහාවට හැරුණා.

" සිරාවටද කියන්නේ ? ඇයි මොකෝ වුනේ ? "

" එහෙම දේවල් තිබිලා ඉවර වුනා. මේවා මෙහෙම බස් එකේ කතා කරන්න බැහැ. අපේ පස්සේ වෙලාවක නිදහසේ කතා කරමු.."

" අනිවා කියන්න ඕනි හරිද ? " සුරාජ් අයියා මගේ අතින් අල්ලලා මිරිකන ගමන් කිව්වා.

" ඉතින් බන් රිසාල්ට්ස් එනකම් මොකද කරන්නේ.."
මම ඇහුවා

" රිසාල්ට්ස් එනකම් ඉන්නෙ නැහැ බන්.. මම #### කෝස් එකට UK යනවා ඉක්මනට.."

" නෑ... සිරාවට ? කොහෙටද යන්නේ ? මමත් UK යනවා ඒ කෝස් එක කරන්න.. බලන්න කියා මේ අපි දෙන්නම එකම බෝට්ටුවෙනේ "

" අම්මට.. සිරාවටද උඹ කියන්නේ ? " සුරාජ් අයියටයි පුදුමයි

" ඔව් බන්.. මම තවම යුනි එකක් බලනවා. අයියා ඉන්න තැනට ලඟ වෙන්නත් එපැයි.."

" අඩෝ සිරා මචං.. රමියත් එනවා, කසුනුත් එනවා, කසුන්ගේ තාත්තගේ ඒජන්සි එකෙන් යන්න සෙට් වෙලා ඉන්නේ. උඹටත් එතැන සෙට් කරලා දෙන්නම්. අපි යන යුනිවර්සිටි එකටම යමන්.. ඔක්කොම එකට ඉද්දි සිරා බන්.. අපි යුනිවර්සිටීස් දෙක තුනකම බැලුවා. තවම සිලෙක්ට් කලේ නැහැ. උඹ වරෙන්කෝ අම්මත් එක්ක, මම එතැනට එක්ක යන්නම්.. ගිහින් කතා කරලා බලමු "

" ඒක නම් ඇත්ත. එහෙනම් නෙක්ස්ට් වීක් එකේ යමුද ? අඩෝ මට මෙහෙන් චුත වෙලා යන්න ඕනෙ බන් ඉක්මනට.."

" එල කිරි තමයි කොල්ලෝ.." සුරාජ් අයියා මට පහක් දැම්මා


අපි Lunch ගන්න Loon Tao එකට සෙට් වුනාමත් කතා කලේ UK යන එක ගැන. ඒත් ඉරෝෂයා විතරක් අපි යද්දි, අපිත් එක්ක යන්න එන්නෙ නැති එක ගැන මට පොඩි අවුලක් තිබුනා. මතක ඇති කාලෙක ඉදන් මමයි ඉරෝෂයයි හැම දෙයක්ම කලේ එකට නි​සා. ඒත් ඌට රිසල්ට්ස් එනකල් මෙහෙ ඉන්න සිද්ධ වෙනවා කියලා ඌ කලින්ම කියලා තිබුනා. ඉරෝෂයාගෙ Family එක ටිකක් Complicated. අම්මලා තාත්තලා හිටියේ රටවල් දෙකක. අනිත් එක ඌ යන්න ඕන වෙනම කැම්පස් එකකට. මොකද ඉරෝෂයා ඉගෙන ගන්න subject එක වෙනම එකක් නිසා. ඒවා ඔක්කොම එක්ක රිසල්ට්ස් එනකල් ඌට කල් ඕන කියලා කිව්වා.


" මචන් මෙහෙම නෙවේ, අපි බෝතලයකට වගේ සෙට් වෙමු නෙක්ස්ට් වීක් වගේ, අද යුනිෆෝම් පිටින් මුකුත් කරන්න බැහැ නේ.. මොකද කොල්ලා කියන්නේ.."
සුරාජ් අයියගෙන් තවත් යෝජනාවක්.

" ගහනවා නම් VAT 69 එකක් වත් ගහමු. මට නම් බැහැ ගල් අරක්කු ගහන්න සෙට් වෙන්න "
රමිත් අයියා කියනවා

" ආ.. උඹ සුද්දා වෙලා ආ.. හරි.. හරි.. මම බඩු ලැහැස්ති කර ගන්නම්. නෙක්ස්ට් වීකෙන්ඩ් අපේ අම්මලා නුවරඑලි යනවා, දවස් දෙකක් නැහැ. එදාට සෙට් කර ගමු.." සුරාජ් අයියම ප්ලේස් එකක් සෙට් කලා

" අපි බඩුවකුත් ගහනවද එදාට.."
කණිෂ්ක අයියා අහනවා. මිනිහා හෙන බඩු කාරයා.

" ආ... උඹ ආසයි නේද.. වරෙන් උඹට ලොකු බඩුවක් සෙට් කරලා තියන්නම්.."
සුරාජ් අයියා ඌට නෝන්ඩියට කියනවා

අපි එදා ලන්ච් එකත් අරන් ගෙවල් වලට එන්න පිටත් වුනේ නෙක්ස්ට් වීක් එකේ ආපහු හම්බවෙන බලාපොරොත්තුවෙන්. මම ගෙදර ගිහින් ෂර්ට් එකයි බැනියමයි ගලවලා දාලා කලිසම පිටින් ඇඳට වැටුනා.එදා ටිකක් වැස්ස දවසක්. වැහි කළුවරයි වැහි පොදයි නිසා සීතලත් එක්ක. මම ඇඳේ දිගා දිගාවෙලා ඇස් දෙක පියා ගත්තා. මගේ හිත හිමීට අතීතයට ගියා.

-----------------------------------------------------------------------


ඒ අදින් ගොඩක්.. ගොඩක්.. කාලයකට කලින්. එතකොට මම නමය වසරේ. සුරාජ් අයියා දහයේ. කොල්ලෝ ඌට හරි බයයි. මිනිහා ගොඩක් සැරයි. ඒත් මම ඌට එච්චර බයක් තිබුණේ නැහැ. මම ඌව ගනන් ගත්තේ නැහැ. ඒක ගැන උගේ හිතේ තරහක් තිබුණෙත් නැහැ. අපි හවසට ෆුට්බෝල් ප්‍රැක්ටිස් කරලා ඉවර වෙලා ෂවර් කරගෙන ගෙදර යන්න ලැහැසිති වෙද්දි 5.30 පහු වෙනවා. එදා වහින්න වගේ තිබුණ නිසා කොල්ලෝ ඔක්කොම ඉක්මනට ගියා. ෂවර් රූම් එකේ ඉතුරු වුනේ මමයි සුරාජ් අයියයි විතරයි. කොල්ලෝ ගොඩක් වෙලාවට නාන්නේ හෙලුවෙන්. ඒක සාමාන්‍ය දෙයක්. ඉතින් මමත් ඇඟේ නූල් පොටක් වත් නැතිව නානවා. සුරාජ් අයිටත් මගේ එහා පැත්තේ ෂවර් එකට ඇවිත් ඌ ඇදන් හිටපු ෂෝටයි අන්ඩවෙයාර් එකයි ගලවලා දාලා නාන්න පටන් ගත්තා. 

උගේ වයස හැටියට සෑහෙන්න ලොකු මල්ලියෙක් හිටියා ඌට. මම ඇත්තම කියනවා නම් ඒක දිහා බැලුවා. නැත්නම් මට පේන්නේ නැහැනේ. මම ඌ දිහා බලනවා කියලා සුරාජ් අයියට නෝට් වුණා. එක පාරටම අපි දෙන්නගේ ඇස් එකට යා වුණා. මගේ දිහා තත්පරයක් දෙකක් බලන් හිටපු සුරාඡ් අයියා එකපාරටම මගේ ඇඟට පැනලා මගේ තොල් දෙක කිස් කලා. ඒ වෙලාවේ වෙච්ච දෙයක් මටත් හරියට හිතා ගන්න බැරි වුනත් මමත් ඒ ෆීලින් එකට ආස කලා. අපි දෙන්නගේ මල්ලිලා එකට තෙරපෙද්දී සුරාජ් අයියා මාව තව තවත් තද කරගෙන කිස් කලා. අපි දෙන්නගෙම හැඟීම් ඒ වෙද්දී හොඳටම ඇවිස්සිලා තිබුනේ. සුරාජ් අයියා ෂවර් එක ඕෆ් කරලා මගේ ළඟ දණ ගහගෙන මගේ මල්ලියව කටේ දාගෙන උරන්න ගත්තා. එහෙම ටිකක් වෙලා උරලා සුරාජ් අයියා නැගිටලා ආපහු මගේ තොල් උරන්න ගත්තා. 

" කොල්ලෝ.. මගෙත් ටිකක් ගන්නකෝ "
සුරාජ් අයියා කිව්ව දේ මට තේරුනේ නැහැ. එතකොට එයා මගේ තොලට ඇගිල්ලක් තියල එයාගේ මල්ලියව පෙන්නුවා. එතකොටයි මට මීටර් වුනේ.

මමත් පහලට වෙලා දන්න විදිහට පොඩ්ඩක් කටට දාගෙන ඉරුවා. ඇත්තටම ඒ වෙද්දි මට කිසිම එක්ස්පීරියන්ස් එකක් තිබුනේ නැහැ. මම කොල්ලෙක්ගේ ඉස්සෙල්ලම සක් කලේ සුරාජ් අයියාගේ. ඊට කලින් කොලේජ් එකේ අයියලා, ෆුට්බෝල් ටීම් එකේ අයියලා එහෙම අල්ලලා තිබුණත් ඊට වඩා දෙයක් වෙලා තිබුනේ නැහැ. මම මුලින්ම ලොකු සෙක්සුවල් එක්ස්පීරියන්ස් එකක් ලැබුවේ සුරාජ් අයියගෙන්.

මම ටිකක් වෙලා සුරාජ් අයියාගේ සක් කලා. එයා මාව ආපහු නැගිට්ටවලා මගේ කකුල් දෙක අස්සෙන් එයාගේ මල්ලියව දාලා කිව්වා කකුල් දෙක තද කර ගන්න කියලා. ඊට පස්සේ ටිකක් වෙලා සුරාජ් අයියා මගේ කකුල් අතරේ ෆක් කරලා එයාගේ කිරි ටික විද්දා. ටිකක් වෙලා මාව එහෙම්මම බදාගෙන ඉඳලා එයා මගෙත් අතේ ගස්සලා යැව්වා. ඊට පස්සේ පස්සේ අපි දෙන්නම මුකුත් වුනේ නැහැ වගේ හිනාවෙවී එක එක දේවල් කියව කියව ශවර් එකක් දාගෙන එන්න ලැහැස්ති වුනා. මම ඇඳගෙන ඉවරවෙලා මගේ ප්‍රැක්ටිස් බෑග් එක අවුස්සලා මගෙ ඕඩිකොලොන් එක ගත්තා. මම ඔලුව පුරාම එක හලාගෙන කොන්ඩේ හදනකොට සුරාජ් අයියා මගේ ලඟට ආවා.

" මටත් දීපන්කෝ
 ඕකෙන් ටිකක්.."
සුරාජ අයියා ඉල්ලුවම මම ඕඩිකොලොන් බොට්ල් එක එයාට දික් කලා. මූ කොලෝන් බොට්ල් එක අරගෙන ඇඟේ ටිකක් ගාගෙන ආපහු මට දෙද්දී උගේ අතින් ඒක ලිස්සලා වැටිලා කුඩු වුණා. මට මල් හතම පැන්නා ඉතින්. මොනව කරන්නද මූට ගහන්න කියලා ද, මම බෑග් එක වහලා කරේ එල්ල ගත්තා.

" අනේ සොරි කොල්ලා.. මම උඹට එකක් ගෙනත් දෙන්නම්.."

සුරාජ් අයියට මාර අප්සෙට් වෙච්ච වැඩේට. මම මොකුත් නොකියම එතනින් එන්න ආවා. එදා ඉදන් මම සතියක් විතර මූත් එක්ක කතා කලේ නැහැ. අන්තිමට මූ මට හෙන ලොකු කොලොන් බොට්ල් එකකුත් ගෙනත් දීලා සොරි කියලා මාව ආපහු යාලු කර ගත්තා. ඊට පස්සෙත් අපි දෙන්නා කීහිප වතාවක්ම සෙක්ස් කලා. ජස්ට් කැෂුවල් සෙක්ස්. මම ඔෆිශියලි ඒ විදිහට සෙක්ස් කරපු පළවෙනි කෙනා සුරාජ් අයියා. ඊට පස්සේ ඉරෝෂ. සචී අයියා කවදාවත් මේවා ගැන මගෙන් අහල තිබුනේ නැහැ. ඒ වගේම මම එයාට කියලත් නැහැ. ඒ කාලේ මතක් වෙද්දි හිතෙනව හිටපු විදිහටම හිටියා නම් කොච්චර හොඳයිද කියලා. එහෙම නම් මේ වගේ දුකක් අද මගේ හිත පතුලේ ඉතුරු වෙන්නේ නැහැ. මම එහෙම හිත හිත නැගිටලා වොෂ් එකක් දා ගන්න ගියා.

-----------------------------------------------------------------------

එදා රෑ මම UK යන කතාව ගැන අම්මට කිව්වා. අම්මා නම් අකමැත්තක් පෙන්නුවේ නැහැ ඒ තරම්. ඒක නිසා මාත් එක්ක Monday ඒජන්සි එකට යන්න එන්නම් කිව්වා. අම්මා ගොඩක්ම කැමැති වුණේ මම School එකේ තව කීහිප දෙනෙක් එක්ක යන්න පුළුවන් කිව්වා නිසයි. එදා රෑම අම්මයි මමයි අයියත් එක්ක Skype එකෙන් කතා කලා.

" මල්ලි එන එක නම් ගොඩක් හොඳයි. ඒත් මට දුක අම්මා තනියෙන් නිසා.." අයියා කියනවා

" මට තනියක් නැහැ දරුවෝ.. නිවාඩුවට යන්න එන්න පුලුවන්නෙ. දෙන්නම ඉගෙනගෙන ඉවරයක් කරලා එන්න.."
අම්මා අයියටයි මටයි විස්තර කතා කරගන්න දීලා කාමරෙ​න් ගියා.

" ඉතින් එක්ස්සෑම් කොහොමද බන් ? "

" වරදක් නැහැ, ලියලා දැම්මා. රිසාල්ට්ස් එන්න කලින් පැන ගන්න ඕන. කවුද දන්නේ මොනවා වෙලාද කියලා.."

" උඹ ලියපු හැටි මට ඒකෙන්ම හිතාගන්න පුළුවන්.." අයියා රවනවා

"අඩෝ.... සිරාවටම හොදට ලිව්වා.. උඹ දන්නවනේ මගේ බාග වැඩ නෑ කියලා.." මම කිව්වේ ඇත්තටම.

"මම දන්නවා බන්.. උඹ ඕක පාස් නොවුනොත් පුදුමයක්.."

" උඹ තව සුදු වෙලා බං UK ගියාට පස්සේ "

" පල පල බටර් ගාන්නේ නැතිව.. ඒක නෙවෙයි දැන් මොකද සචින්තගේ තත්වේ ? "

" මොන තත්ත්වයක්ද.. ඔය ඉන්නේ.. මම නම් අද දවසටම දැක්කේ නැහැ.. කාමරේ අස්සෙමයි.. ඕනේ වෙලාවට බැලුවොත් ෆෝන් එකේ.."

" හ්ම්ම්.. උඹ ඕවා ගැන හිතන්න එපා.."

" නැහැ මම ඉතින් ඕවා ගැන හිතුවා නම් මෙලහකට අංගොඩ.." 

" උඹ ඉක්මනට වරෙන්.. කවුද තව එන යාලුවෝ ? "

" සුරාජ් අයියයි, රමියයි.." මම කියාගෙන යනකොටම

" අපෝ.... උඹේ සෙට් එකේ ඉන්න මැරයෝ ඔක්කොම මෙහේ එක්කන් එනවද ? ඉවරයි.. ඉවරයි.. උඹට මෙහෙ ඇවිත් මොනවා කරයිද.. හයියෝ... " අයියා කෑ ගහන්න පටන් ගත්තා

" යකෝ කෑ ගහන්නේ නැතුව හිටපන්.. උන් එහෙම නැහැ.. උඹ දන්නවනේ සුරේජ් අයියා ඩීසන්ට් පොරක් "

" ඔව්.. ඔව්.. ඩීසන්​ට් මැරයා.. ඌ තමයි මම හිතන්නේ අපේ ඉස්කෝලේ ඉතිහාසේ හිටපු ඩීසන්ට්ම මැරයා.. උඹ මෙහෙ ඇවිත් උන් එක්ක මොන මොන යකා නටයි ද දන්නේ නැහැ.."

" හා.. හා.. මොන යකා නැටුවත් මම ඉන්නේ උඹත් එක්කනේ.. ඒක නිසා ප්‍රශ්නයක් නැහැ නේ.. මම උඹ කියන දේ අහනවනේ.."

" ඔව් ඔව් මම දන්නේ නැද්ද මගේ මල්ලි ගැන.."

" එහෙනම් මම Monday ගිහින් වැඩේ ගැන හොයලා බලලා උඹට කියන්නම්.."

" මෙහේ මම ඉන්න තැනට ලඟ යුනි එකක් සෙට් කර ගනින්. ගිහින් ආව ගමන් මට විස්තරේ කියපන් "

" ම්ම්... හරි.. හරි.."

 "එහෙම නම් පරිස්සමෙන් හිටපන්.. අයියා ආදරෙයි ගොඩාක්.."

" මල්ලිත් ආදරෙයි ගොඩාක්.. පරිස්සමෙන.. ටෙක්ස්ට් මී.."  මම කෝල් එක කට් කරලා ආපහු ඇදට ඇවිත් ෆෝන් එක අතට ගත්තා.

" මල්ලා.. එක්ස්සෑම් කොහොමද ? කවද්ද මේ පැත්තේ එන්නේ ආපහු ? "

මානිල්ක අයියගෙන් SMS එකක්. ඒකටත් රිප්ලයි කරලා මම බැල්කනි එකට ආවා.
අද මගේ හිතට ගොඩක් නිදහසක් දැනෙනවා. ඒ එක්ස්සෑම්ස් ඉවර නිසා වෙන්න ඇති.
මම ආපහු කතාව ලියන්න ඕනි කියල හිතුවා.
ඒත් කොහොම කොතනින් ආපහු පටන් ගන්නද කියල මම කල්පනා කලා.
අන්තිමේදී අමාරුවෙන් වුනත් නවත්තපු තැනින් ආපහු ලියන්න පටන් ගත්තා.


-----------------------------------------------------------------------


ඊළඟ සතියේ ඉඳන් මම UK යන ගමන ගැන වැඩ කරන්න පටන් ගත්තා. සුරාජ් අයියා, රමියා, අපි ඔක්කොම එකට තමයි ඇප්ලිකේෂන් දැම්මේ. හැම දෙයක්ම හොඳින් සිද්ද වෙයි කියලා හිතාගෙන අපි කතරගම ට්‍රිප් එකක් යන්නත් කතා වුණා. ඒ කතාව ඇති වුණේ අපි වීකෙන්ඩ් එකේ සුරාජ් අයියලගේ ගෙදර බෝතලයකට සෙට් වෙච්ච වෙලාවේ. 

අපි කොල්ලෝ කට්ටිය ඔක්කොටම කලින් කලේ උන්ගේ ගෙදර පූල් එකට බැස්ස එක. අපේ එකෙක්ගෙවත් ගෙදරක පූල් එකක් තියා පොන්ඩ් එකක් වත් නැහැ. සුරාජ් අයියා තමයි අපේ යාළුවෝ අතරෙ හිටපු පොහොසත්ම කොල්ලා. ඒ වගේම හිත හොඳම කොල්ලා. ඕන කෙනෙක්ගේ දුකකදි උදව් කරන්න ඉස්සර වුනේ සුරාජ් අයියා. කවදාවත් සල්ලි කාර කම ලොකුකම ඉස්සරහට දාන්නෙ නැති බොහොම සරල විදිහට ජීවත් වෙච්ච කොල්ලෙක්

" කොල්ලනේ.. බෝතලෙත් කඩලම පූල් එකට බහිමු "

සුරාජ් අයියා බොට්ල් එකයි, බයිට් ටිකයි ගෙනල්ලා පූල් එක ලගින් තිබුන ටේබල් එකේ තිබ්බා. කිව්වත් වගේ 
කොල්ලා ගෙනල්ලා තිබුනේ VAT 69 බොට්ල් දෙකක් ( VAT 69 කියන්නේ ස්කොච් විස්කි එකක් )
ගෙදර වැඩට හිටියේ අවුරුදු විසිපහක විතර කොල්ලෙක්. මිනිහගේ නම සුරංග. ඌත් ඉතින් කොල්ලෙක් නිසා අපිට අවුලක් තිබුනේ නැහැ. ඌ අපිට ග්ලාසස් සෝඩා ඔක්කොම ගෙනල්ලා දුන්නා. අපිට බයිට් හදලා තිබුනෙත් මිනිහා තමයි.

අපි කොල්ලෝ ටික ඔක්කොම ෂෝටවල් ඇඳගෙන මේසේ වටේට වාඩි වුණා. මම, ඉරෝෂ, සුරාජ්, රමිත්, උදාර, කනිශ්ක. සුරාඡ් අයියා බෝතලේ කැඩුවා. කොල්ලො ටිකට ඉතින් මාර ජොලි. surach අයියා හැමෝගෙම ග්ලාසස් වලට විස්කි දැම්මා. අපි සුරංග කොල්ලටත් එන්න කිව්වා අපිත් එක්ක සෙට් වෙන්න. ඒත් ඌ ආවේ නැහැ.

" බේබිලා ගන්න. මොනා හරි ඕන වුණොත් කියන්න.." මිනිහා එහෙම කියලා ගෙදර ඇතුලට ගියා. අපි කට්ටිය පලවෙනි ෂොට් එක දාගෙන සිගරට් පත්තු කර ගත්තා.

" මචන් උඹ බඩුවක් සෙට් කරල නැහැ නේ කරන්නම් කිව්වට.."
කණිෂ්ක අයියා කතාව පටන් ගත්තා

" අනේ හුත්තෝ.. උඹ ඊයෙත් බඩුවක් ගැහුවා නේද.. මට දිලීප කිව්වා. තොට අදත් ඕනෙද ? "
සුරාජ් අයියා අහනවා

" යකෝ තියෙනවා තියෙනවා නම් පැය 24ම වුනත් ගහනවා.."

" අපෝ තෝ වගේ කැරියෙක්.."

" හා.. හා.. උඹලා හොඳ මිනිස්සුනේ.. ඉස්කෝලේ පොඩි කොල්ලෙක්ට ඉන්න නැහැ "

" එහෙම තමයි ඩෝ, අරින්න පුළුවන් නම් හුඹහක් උනත් මොකද.."
අපි කට්ටියම එක එක විහිලු කරගෙන ආතල් එකේ පූල් එකට බැස්සා.

" මචං අපි ට්‍රිප් එකක් යන්න සෙට් කරමුකෝ බන්.." කණිෂ්ක අයියා කිව්වා

" උඹේ බඩු එක්කද ? " මම ඇහුවා

" ආහ්.. උඹලා නිකන් ඉඳියි ගහපල්ලා කියලා දුන්නොත්.." උදාරයා කියනවා

" බඩු එක්ක නෙවේ බන්, අපි කොල්ලෝ සෙට් එක. කතරගම වගේ හොඳ නැද්ද ? "

" ඒක නම් හොඳයි බන්, අපි කාලෙකින් ගියෙත් නැහැනේ.. "

මමත් ගමනට ගොඩක් කැමති වුනා

" එහෙම නම් ට්‍රිප් එක ඕගනයිස් කරන වැඩේ සුරාජ් කොල්ලටම භාරදෙමු " රමියා කිව්වා

" ඔව්.. ඔව්.. උඹලා හැමදාම මට නේ භාර දෙන්නේ.. මට තනියෙන් බෑ උඹලා එකෙක් මගේ හෙල්ප් එකට ඕනේ "
සුරාජ් අයියා කෑ ගහනවා

" එකෙක්නම් මොනවද අපි ඔක්කොම සප් එක දෙනවා.. නැද්ද ලහිරුවා.." ඉරෝෂයා මගේ කරට අතක් දාගෙන කියනවා

ඔහොම පිස්සු කෙල කෙල අපි හවස් වෙනකන්ම සුරාජ් අයියලගේ ගෙදර ෆන් එකේ හිටියා. අපි හවස පහට විතර එන්න පිටත් වුණා. රමිත් අයියයි කනිෂ්ක අයියයි උන් ආපු බයික් එකේ ගියා. උදාරයා ඉන්නේ සුරාජ් අයියලාගේ ගෙවල් කිට්ටුව නිසා ඌත් පයින් ගියා. මටයි, ඉරෝෂයටයි මොන වාහනද ? අපි දෙන්න හිමින් හිමින් බස් හෝල්ට් එකට ආවා. අපි ටිකක් වෙලා ඉද්දි ඉරෝෂයට බස් එකක් ආවා. ඌ යනකම් ඉඳලා මමත් හිමින් හිමින් අපේ ගෙවල් පැත්තට පයින් ඇවිදගෙන ආවා. මගදී කඩයක් දැකලා චුයින් ගම් එකක් වත් කන්න ඕනි කියලා හිතලා වොලට් එක ගන්න බලද්දී ඒක නැහැ. කෙලියා නේද තාප්පෙටම. මාව රත් වුණා. ඒත් එක්කම මතක් උනා මම වොලට් එක සුරාජ් අයියලගේ ගෙදර සාලේ කොෆි ටේබල් එකක් උඩ තිබ්බා කියලා. එන්න කලබලේට ගන්න අමතක උනා. මම සුරාඡ් අයියට කෝල් එකක් ගත්තා.

" සුරාජ් අයියේ මගේ වොලට් එක දාල ඇවිත් බන් "

" අනේ.. අනේ.. ලහිරුවෝ.. තොගේ සිහිය නම් අන්තිමයි. මම දැන් තොට කෝල් එකක් ගන්න හැදුවා විතරයි.."

" ඔව් බන්..අපිට කැරටි කැඩෙන්න පොවලා ඊට පස්සේ කියනවා සිහිය නැහැ කියලා.. මේ මම දැන් එනවා ආපහු "

" ආහ්.. මම උබට බලෙන් පෙව්වේ, උඹ බබා.. වරෙන්කෝ මම තොගේ කට කඩනවා.."

" හි.. හී.. මම බලන් ඉන්නවා උඹ කඩනකම්.." මම ෆෝන් එක කට් කරලා ආපහු සුරාජ් අයියලගේ ගෙදරට යන්න හැරුණා.

මම ආපහු සුරාජ් අයියගේ ගෙදරට එද්දි කළුවර වැටිලා. ගෙදර පුරාම ලයිට්ස් දාලා. මම ගේ ඇතුලට යද්දි සුරේෂ් අයියා ඉන්නවා සෝෆා එකේ වාඩි වෙලා ටීවී බල බල, ගල් ෂෝටකුත් ඇඳගෙන. උඩට මුකුත් නැහැ. කොල්ලා තවත් සෙක්සි වෙලා කියලා මට හිතුනා

" වාඩි වෙයන්.." සුරාජ් අයියා කියනවා

" වාඩි වෙවී ඉන්න බැහැ, කෝ මගේ වොලට් එක දියන්.. මම යන්න ඕනි.." මම කිව්වා

" ඇයි උඹේ කොල්ලා බලන් ඉන්නවද ? " සුරාජ් අයියා කෙලින් වෙලා සෝෆා එකේ වාඩි වෙන ගමන් අහනවා.

" ඉස්සර නම් බලන් හිටියා දැන් නැහැ බන්.."

" ආහ්.. කිව්වමයි මතක් වුනේ.. උඹ අද මට ඒ කතාව කියන්න ඕනි. මොකක්ද උඹලා දෙන්නටම වුනේ..? "

" දැන් කියන්න වෙලාවක් නැහැ බන්.. පස්සේ වෙලාවක කියන්නම්.."

" පස්සේ වෙලාවක් එන්නේ නැහැ ලහිරුවෝ.. අදම කියපන්.."

" ඒක මේහෙම හදිස්සියේ කියන්න බැහැ සුරාඡ් අයියේ.. උඹට තේරෙන්නේ නැහැනේ මං කියන දේ.."

" මෙන්න මෙහේ හිටපන්.. මම ඕන නම් නිර්මලා ආන්ටිට කෝල් එකක් දීලා කියන්නම් උඹ අද මෙහෙ ඉන්නවා කියලා.."

මම කොච්චර බැහැ කිව්වත් සුරාජ් අයියා මාව බලෙන්ම එදා නතර කර ගත්තා. ගෙදර ගියත් නිකන් හූල්ල හූල්ල ඉන්නවට වඩා මූත් එක්ක කයියක් ගහගෙන ඉන්න එක හොඳයි කියලා හිතලා මමත් නැවතුනා අන්තිමේදී. මට ඇඳගන්න කියලා සුරාජ් අයියගේ ශොර්ට් එකකුයි ස්කිනි එකකුයි දුන්නා. මම ඒ දෙකත් ඇදගෙන ඌත් එක්ක ඇඳට වැටිලා කතාවට වැටුනා. මම සචින්ත අයියා ගැන කතන්දරේ මුල ඉඳන්ම සුරාජ් අයියට කිව්වා.

" උඹලා දෙන්නා කවදාවත් ගැළපුනේ නැහැ... මෙහෙම කියනවාට උඹ මාත්ඌ එක්ක තරහා වෙන්න එපා. ඒත් උඹ කියපු දේවල් ඇහුවාට පස්සෙ මට හිතෙන්නිනේ ඌ නිකම් ආතල් එකට උගේ තනිකම මකා ගන්න උඹත් එක්ක ඉදලා ඊට පස්සේ කෑල්ලක් සෙට් කරගෙන පැත්තකට වුණා මුකුත් නොවුන ගානට.. ඒකයි ඔතන තිබුන ලොකුම අවුල.."

සුරාජ් අයියා අන්තිමට එහෙම කිව්වා. මට ඒකට දෙන්න උත්තරයක් තිබුනේ නැහැ. මම ඇඳෙන් නැගිටලා ගිහින් බැල්කනි එකේ වැටට හේත්තු වුණා. ටිකකින් සුරාජ් අයියත් මගේ ලගට ඇවිත් කරට අතක් දාගත්තා. සුරාජ් අයියාගේ උණුසුම් හුස්ම මගේ උරහිසට දැනුනා..

මේ චැප්ටර් එක තවත් දිගට ලියන්න ගියොත් ඔයාලට බෝරින් වෙනවා. ඒක නිසා මෙතනින් එහාට සිද්ද වෙච්ච දේවල් අරගෙන 47න් හමුවෙන්නම්...


" මුතුලැල් විමනේ හසරැල් සෙවනේ 
සුවඳයි සඳරේ
පාවී පාවී යාවී වෙදෙන
පැතුමන් ඉතිරි ලැතැවුල් නිම වී මේ දිගු සංසාරේ 
සුදු මුදු වැල්ලේ හැඟුමන් නැළවුනා..." 











Tuesday, October 9, 2012

Chapter 45 - "WISH, IF I COULD HATE YOU..."

එදා මම කුරුණෑගල ගියා. කිරි අම්මවත් බලලා අම්මයි, ශ්‍රීමති ආන්ටියි එක්ක ආපහු කොළඹ එද්දි ගොඩක් රෑ වෙලා. අපි එද්දි සචී අයියා නිදා ගන්න ගිහිල්ලා. උදේ සිද්ද වෙච්ච කතාබහ මතක් වෙලා මගේ හිත ආපහු සැරයක් අතරමං වුණා. මොනදේ වුනත් තව කාලයක් මේ විදිහට සචී අයියත් එක්ක ජීවත් වෙන්න බැරි බව මම තේරුම් අරගෙන තිබ්බේ ඒ වෙද්දි. මට නින්ද යාගෙන එද්දිම ඇහැරුනේ ශ්‍රීමති ආන්ටි කෑගහන සද්දෙට. 



" අනේ චූටි පුතේ... නිර්මලා..... අනේ ඉක්මනට එන්නකෝ..."  ශ්‍රීමතී ආන්ටිගේ කෑගැහිල්ල ඇහුනේ සචී අයියගේ කාමරෙන්...

මම ඇදෙන් බිමට පැනලා ටී ෂර්ට් එකක් ඔළුවට දාගන්න ගමන් තප්පරේට දෙකට සචී අයියගේ කාමරයට දිව්වා. ඒ යද්දි දැකපු දේ මට අදහගන්නත් බැරි වුණා. සචී අයියගේ කටින් සුදු පෙන දානවා. ශ්‍රීමති ආන්ටි එයාව බදා ගෙන. මම සචී අයියා ගාවට පැනලා එයාව අල්ල ගත්තා. එයාගේ මේසෙ උඩ තිබුන හිස් පැනඩෝල් කාඩ් දෙක තුනක් මම දැක්කේ එවෙලේ.

" මොකද.. මොකද.. වුනේ ? " අපේ අම්මත් ඒත් එක්කම එතැනට ආවා

" අනේ මන්දා නිර්මලා මේ ළමයා මොනවද බීලා.." ශ්‍රීමති ආන්ටි අඬනවා

" අම්මා සචී අයියා පැනඩෝල් බීලා, මෙයාව හොස්පිටල් අරගෙන යමු... ඉක්මනට.." මම කෑගැහුවේ වැඩි වෙලාවක් බලන් ඉන්න බැරි නිසා

" මම කාර් එක ගන්නම්, ඔයා අයියව අරන් එන්න පුතේ පහලට.." අම්මා කලබලෙන් ආපහු හැරුනා

" ආන්ටි මම සචී අයියව ගන්නම්, මගේ රූම් එකෙන් මගේ ෆෝන් එකයි, වොලට් එකයි අරන් එන්න ආන්ටි ඉක්මනට.."

මම සචී අයියව හරහට උස්සලා ගත්තා. ශ්‍රීමතී ආන්ටි අඬ අඬා මගේ පස්සෙන් වැටුනා. අපි පහලට එද්දී අම්මා කාර් එකේ දොරත් ඇරලා, බලන් ඉන්නවා. ශ්‍රීමති ආන්ටි පිටිපස්සෙන් වාඩිවෙලා සචී අයියගේ ඔලුව එයාගේ උකුලෙන් තියාගත්තා.

" කෝ දෙන්න අම්මා යතුර " මම අම්මගෙන් යතුර අරන් කාර් එක ස්ටාට් කර ගත්තා. අම්මා ගෙදර දොර වහලා ඉක්මනට ඇවිත් වාහනේට නැග්ගත් මට ඒ තත්පර කිහිපය දැනුනේ පැය ගානක් වගේ..

" ඉක්මනට එන්නකෝ අම්මා.. " මම කෑ ගැහුවේ ඉවසිල්ලක් නැතුව

" අනේ ඇයි පුතේ ඔයා මෙහෙම කර ගත්තේ.." ශ්‍රීමති ආන්ටි හොඳටම අඬනවා

කොච්චර වේගයකින් කොහොම හොස්පිට්ල් එකට ආවද කියලා මට වත් මතක නැහැ. අපි කලුබෝවිල හොස්පිටල් එකට සචී අයියව අරන් ආවා. ඩොක්ටර්ස්ලා එයාව චෙක් කරන්න ඇතුලට ගත්තට පස්සේ මම එතන තිබුණ බංකුවක වාඩි වුණා. මොකක්ද මේ වුනේ...ඇයි සචී අයියා මෙහෙම කරගත්තේ ? මම හින්දද ? ඔයා මේවා කරලා මොනවද ඔප්පු කරන්න හදන්නේ ? හරිනම් මමයි වහ බීලා මැරෙන්න ඕන. මගේ හිතට දහසකුත් දේවල් හිතුනා. දුක වගේම තරහකුත්...

" අනේ නර්ස් මගේ දරුවාට කොහොමද දැන් ? "

" ඩොක්ටර් එන්න කිව්වා.. අම්මා එන්නකෝ.."

" Excuse Me නර්ස්..අපිත් එන්නද ? "

" ඔයා Patientගේ කවුද ? "

" මම එයාගේ මල්ලි.." මම එහෙම කිව්වම නර්ස් ඔලුව වැනුවා

අපි සචී අයියා හිටපු ඇඳ ලඟට ගියා. එයාගේ අතට සේලයින් එකක් ගහලා.. එයා සුදුමැලි වෙලා වගේ.. අසරණ විදිහට අපි දිහා බලන් ඉන්නවා. මම ඒක බලන් ඉන්න බැරි නිසා ඩොක්ටර් ලඟට ගියා. බය වෙන්න දෙයක් නැහැ කියලයි ඩොක්ටර් කිව්වේ. ඒත් දවසක් දෙකක් හොස්පිට්ල් එකේ තියා ගන්න වෙයි කියලා ඩොක්ටර් කිව්වා.

" නියමයි... අලි මදිවට හරක්.." මම කේන්තියෙන් හිතුවා

" පුතා ගාව මට ඉන්න පුලුවන්ද ඩොක්ටර්..? " ශ්‍රීමති ආන්ටි අහද්දි මගේ හිත කඩන් වැටුණා. මොනවා වුනත් අම්මා කෙනෙක්නේ..

" අම්මට ඉන්න දෙන්න විදිහක් නැහැනේ.. මේක Male Ward එකක්නේ " ඩොක්ටර් කිව්වම ශ්‍රීමති ආන්ටි මගේ දිහා දුකෙන් වගේ බැලුවේ මට නවතින්න කියන්න කියලා මම දන්නවා. 

" මම ඉන්නම් ආන්ටි අයියා ගාව, ඔයාලා පරිස්සමෙන් ගෙදර යන්න.."

මම එහෙම කියලා අම්මා ළඟට ගිහින් කාර් එකේ යතුර දුන්නා. ඒ දෙන්නා ගියාට පස්සේ මම ආපහු සචී අයියා ගාවට ආවා. එයා ඇස් දෙක පියාගෙන හිටියත් නිදි නැහැ කියලා මම දන්නවා. නර්ස් කෙනෙක් මට පුටුවක් ගෙනත් දුන්නා වාඩි වෙලා ඉන්න කියලා. මම ඒකත් සචී අයියගේ ඇඳ ලගින් තියාගෙන වාඩිවුණා. 

" හිරූ..." එක පාරටම සචී අයියා කතා කලා.

" කියන්න සචී අයියේ.. ඔයාට අමාරුද.."

" නැහැ... ඔයා.. ඉන්නවා.. නේද...? "

" ඔව් අයියේ.. මම මෙතන ඉන්නවා.. ඔයා නිදා ගන්න දැන්.."

" මම... ඇහුවේ... ඔයා... මාව... දාලා... සඳරු... සඳරු... ලඟට..."

" අපි ඒව ගැන කතා කරමු පස්සේ. දැන් ප්ලීස් නිදා ගන්න.." මට සචී අයියත් එක්ක කතා කරන්න උවමනාවක් තිබුනේ නැහැ. මට ඕන වුනේ ටික වේලාවක් නිදහසේ කල්පනා කරන්න. සචී අයියා ටික වෙලාවකින් නින්දට වැටුනා. ඒත් මට නින්ද ගියේ නැහැ. මම ෆෝන් එක වයිබ්‍රේට් වෙනවා දැනිලා ඒක සාක්කුවෙන් අර ගත්තා. මණිල්ක අයියා කෝල් කරනවා. මම නැගිටලා වෝඩ් එකෙන් එලියට ගිහින් සචී අයියව පේන තැනක ඉඳන් ෆෝන් එක ආන්සර් කලා.

" මල්ලි ඔයා නිදිද ? මම නිකන් ගත්තේ.."

" මම නිදි නැහැ අයියේ, මම හොස්පිට්ල් එකේ ඉන්නේ.." මම වෙච්ච සේරම මණිල්ක අයියට කිව්වා. එයාටත් පුදුමයි. මම එයත් එක්ක කතා කරලා ආපහු සචී අයියා ළඟට ආවා. සචී අයියට ඒ වෙද්දි නම් නින්ද ගිහින්. මම සචී අයියගේ නළලට වැටිලා තිබුණ කෙස් රොදක් අතින් උඩට කරලා එයාගේ නළල ඉම්බා. 

" මට ආදරය කියලා දුන්නේ ඔයා.. මම ජීවිතය දැක්කේ ඔයාගේ ඇස් දෙකෙන් පන.."


------------------------------------------------------

පහුවදා උදෙන්ම අම්මයි, ශ්‍රීමති ආන්ටියි ආවා හොස්පිටල් එකට. ඒ වෙද්දී සචී අයියා නැගිටලා හිටියේ. එයාට ඒ තරම් අමාරුවක් නැති නිසා මමත් ගෙදර යන්න හිතුවා අම්මලා එක්ක. 

" මල්ලි, ඔයා දවල්ට එනවද ? " එන්න හදන කොට සචී අයියා අහුවා

" ඔව්.. ඔයාට මොනවා හරි ගෙනත් ඕනේද ? "

" මගේ ෆෝන් එක ගෙනත් දෙනවද ? "

" හා.." මම ආපහු එන්න හැරුණා.

අපි තුන්දෙනා ගෙදර එද්දි මගදී මම ශ්‍රීමති ආන්ටි ගෙන් ඇහුවා කොහොමද මේ දේවල් දැනගත්තේ කියලා

" අම්මේ.. මට සමාවෙන්න කියලා... ලියුම් කෑල්ලක් ලියලා මේසේ උඩ තියලා තිබ්බා. මම වෙනදට නම් කාමරයට යන්නේ නැහැ. ඒත් දෙයියෝ බැලුවා වගේ මම ඊයෙ රෑ ගියා. මෙයා කාලද නිදා ගත්තේ බලන්න. එතකොටයි මම දැක්කේ.." මම සද්ද නැතිවම ඩ්‍රයිව් කලා.

ගෙදර ඇවිත් සචී අයියගේ ෆෝන් එක චාජර් එකට ගහලා මම වොෂ් එකක් දාගෙන ටිකක් නිදා ගත්තා. ඉරෝෂයටත් කෝල් එකක් දීලා මම හොස්පිට්ල් යන්න ලැහැස්ති වුනා. මම සචී අයියගේ කාමරේට ගිහින් චාජර් එකට ගහලා තිබුණු ෆෝන් එක ඔන් කලා. ෆෝන් එකට SMS 12 ක් ඇවිත් තිබුනා. ඔක්කොම MY BABY ගෙන්, ( ශාලිකා ) මම ඒවා බලන්න ගියේ නැහැ. ඒත් එක්කම ෆෝන් එක රින්වුණා. " MY Baby "

" හෙලෝ..." මම එක පාරින්ම ආන්ස‍ර් කලා.

" කොහෙද අනේ ඔයා ඉන්නේ ? මම උදේ ඉඳන් ට්‍රයි කරනවා. ඔයාට මොකද වෙලා තියෙන්නේ ? "
ගෑනි තව මොනවාදෝ.. මොනවදෝ.. කියාගෙන බැනගෙන.. බැනගෙන.. ගියා.

" මම සචින්ත නෙවෙයි ලහිරු කතා කරන්නේ.."

" Oops.. I'M Sorry, සචින්ත කෝ ලහිරු ? "

" ඊයේ එයාව හොස්පිටල් ඇඩ්මිට් කලා. ෆුඩ් පොයිසන් වෙලා.."

" වට් ? එක පාරටම ? "

" ඔව්.."

" දැන් එයාට කොහොමද ? "

" අමාරුවක් නැහැ.. දැන් හොඳයි "

" ඊයේ මාත් එක්කත් රණ්ඩු වෙලා හිටියේ, මැරෙනවා කියලත් කිව්වා. අයියෝ මගෙත් වැරැද්ද අනේ.. මම ටිකක් කෑ ගැහුවා එයාට.. පව්.."

ආහ්.. එහෙනම් එයා මේ පැනඩෝල් බීලා තියෙන්නේ මට තියන ආදරයකට නෙවෙයි. ඒකත් එහෙමයි එහෙනම්... මගේ හිතට ආවේ ඇත්තටම කේන්තියකට වඩා උපහාසයක්..

" මම එන්නම්කෝ බලලා යන්න.. ආවට කමක් නැහැනේ ? " මේ ගෑණි මගෙන් අහන්නේ හරියට මම සචින්තගේ බාප්පොච්චි කියලා හිතාගෙන වගේනේ

" කමක් නැහැ.." මල සමයං මම එහෙම හිතුවා විතරයි

" ආන්ටි මට බනීද දන්නේ නැහැ නේද ? " මොනවද මේ හොල්මන අහන්නේ.. මට යකා නැග්ගා. ඒත් ඉතින් ගහන්න කියලද..

" නැහැ.. නැහැ.. ඔයා යාළුවෙක් කියලා කියන්න.. එතකොට ප්‍රශ්නයක් නැහැ.. "

මම වෝඩ් නම්බර් එකයි, බෙඩ් එකයි කියලා ෆෝන් එක කට් කලා.

අම්මා ඔෆිස් එකේ නිසා දවල්ට ශ්‍රීමති ආන්ටි විතරක් හොස්පිට්ල් යන්න ලැහැස්ති වෙලා හිටියා. මම ඉරෝෂයවත් දාගෙන අපි තුන්දෙනා හොස්පිටල් එකට එද්දි ලෙඩ්ඩු බලන වෙලාව ටිකක් පහු වෙලා.. 12.30 ට විතර ඇති. අපි යද්දි සචී අයියා ඇඳේ වාඩි වෙලා බලන් ඉන්නවා. එයාගේ එක අතක ගහලා තිබුන සේලයින් බටය දැක්කම මට දුක හිතුනා. අපි තුන්දෙනා එනවා දැක්කම එයාගේ මුහුණේ හිනා රැල්ලක් මතු වුණා. ශ්‍රීමතී ආන්ටි නම් එයත් එක්ක වැඩි කතා බහක් නැහැ. සචී අයියා කරගත්ත මෝඩ වැඩේ ගැන ශ්‍රීමති ආන්ටි ඉන්නේ දැන් තරහින්.

" ඔයාට දැන්ම මුකුත් බර දේවල් කන්න දෙන්න එපා කියලා ඩොක්ටර් කිව්වා.. සොරි තමයි "
මම සචී අයියගේ ඇඳේ කොනක වාඩිවෙන ගමන් කිව්වා

" චූටි පුතා මම ඩොක්ටර්ව හම්බවෙලා එන්නම් ඔයාලා අයියත් එක්ක ඉන්න.."
ශ්‍රිමතී ආන්ටි එහෙම කියලා ගියා.

" ශාලිකා කෝල් කලා, මම කිව්වා ෆුඩ් පොයිසන් වෙලා හොස්පිටලයිස් කලා කියලා. දැන් එයි බලලා යන්න.."
මම සචී අයියගේ ෆෝන් එක එයාට දික්කරන ගමන් කිව්වා.

" අම්මා ආවොත් ? "

" යාළුවෙක් කියන්න කිව්වා.."

මම කිව්වෙ නිකන් " ඒක මට අදාල නැහැ " කියන්න වගේ. ඒක සචී අයියට තේරෙන්නේ ඇති.
ටිකක් වෙලා යද්දි ශාලිකා එයාගේ යාළුවෝ දෙන්නෙක් එක්ක අපි ඉන්න පැත්තට එනවා පෙනුනා. ඒත් එක්කම සචී අයියගේ මුහුණ නිකන් වොට් සීයේ බල්බ් එකක් වගේ එළිය වුනා. ශාලිකා ඉස්සරට වඩා ගොඩක් වෙනස් වෙලා. Westernized වෙලා. එයා ආවේ බයෙන් වගේ වට පිට බල බල

" ශාලි..."

" ඔයාට දැන් කොහොමද ? "
ශාලිකා සචී අයියගේ අතින් අල්ලගත්තා. මමත් ගානක් නැතිව ඔහේ බලන් හිටියා

" වැඩි අමාරුවක් නැහැ.. කොහොමද ඔයාට ? "

" ම්ම්ම්... මම ඔයාට උදේ ඉඳන් ගන්නවා..." මේකිගේ හුරතලේ.. මම ඉතින් ගොනා සේ බලන් හිටියා

" හදිස්සියේ හොස්පිට්ල් ආවේ... වැඩි අමාරුවක් වුනේ නැහැ.. "
සචී අයියා වීරයා වගේ කියනවා. ඔව් ඉතින් පැනඩෝල් කාඩ් දෙකක් බිව්වා කියලා මොන අමාරුවක්ද... අපිනේ පන කඩාගෙන නැහීගෙන හොස්පිට්ල් අරන් ආවේ

" ඔයාට කන්න හොඳ මොනවාද දන්නේ නැති නිසා මම මුකුත් ගෙනාවේ නැහැ.. හවසට කන්න ෆ්‍රයිඩ්රයිස් එකක් ගෙනත් දෙන්නද ? "

ඒක කිව්වා විතරයි මටයි ඉරෝෂයටයි හිනාව නතර කර ගන්න අමාරු වුනා. මම බොහොම අමාරුවෙන් අනිත් පැත්ත හැරිලා හෙමින් හිනා වුනේ. නැත්නම් කෙල්ලෝ ටික ඉස්සරහා නෝන්ඩිනේ. මේ වගේ ගොන් ගහක්. ෆුඩ් පොයිසන් වෙච්ච එකෙක්ට ෆ්‍රයිඩ් රයිස් කවනවන්න යන්නේ.. කොහොම හරි අමාරුවෙන් හිනාව තද කරගෙන මම ආපහු හැරුනා.

" මට දැන්ම මුකුත් බර කෑම ජාති කන්න එපා කිව්වා බබා.." සචී අයියා බොහොම බයාදු විදිහට කිව්වා

" අනේ... එහෙනම් මම ඔයාට සුප් එකක්..." කියන කොටම ශ්‍රීමති ආන්ටි ආවා

" ආහ්.. පුතාගේ යාලුවොද මේ ? "

" ඔව් අම්මා.. මේ අපේ ක්ලාස් එකේ යාලුවෝ. උදේ ලහිරුගෙන් දැනගෙන තියෙන්නේ.." 

සචී අයියා ඒකටත් මාව ඇල්ලුවා. ශ්‍රීමති ආන්ටි කෙල්ලො තුන්දෙනා දිහාම බැලුවේ උන් තුන්දෙනාගෙන් තමන්ගේ අනාගත ලේලි වෙන්නේ කවුද කියල දැනගන්න වගේ. කෙල්ලෝ ටික තව ටික වෙලාවක් ඉඳලා ගියා. අපිත් යන්න ලැහැස්ති වුනා. ශ්‍රීමති ආන්ටි ඉස්සර වෙලා ගියා. මමයි ඉරෝෂයයි යන්න හැරෙද්දි...

" ලහිරු.. ඔයත් යනවද ? "

" ඔව් මම හවසට එන්නම්.. මෙතන හිටියා හිටියා කියලා වැඩකුත් නැහැනේ.."

" ඇයි එහෙම කියන්නේ ? "
" ඔයාට පැනඩෝල් බොන්න කියලා මම කිව්වේ නැහැනේ.. ප්‍රියම්බිකාව නවත්ත ගන්න තිබුනනේ..!!"
මම මල පැනලා ආපහු සචී අයියා ගාවට යන්න හැරෙද්දී ඉරෝෂයා මගේ අතින් අල්ලා ගත්තා.

" කොල්ලා.. පිස්සුද බන් උඹට.. මේ හොස්පිට්ල් එකේ රණ්ඩු වෙන්න එපා.." ඉරෝෂයා මගේ අත තදින් අල්ලගෙන හිමීට කියනවා.

" ඔයා මාත් එක්ක තරහින්ද ලහිරු ඉන්නේ.."

" ඔව්. ඒක වෙලා ගොඩක් කල්.. ආපහු යාලු වෙයි කියලා බලාපොරොත්තු වෙන්නත් එපා.. මෙන්න මේ ටිකත් මතකේ තියා ගන්න. කරපු හැම දෙයක්ම මම කලේ අර අහිංසක ශ්‍රීමතී ආන්ටි නිසා මිසක්, ඔයා නිසා කියලා නම් හිතන්න එපා. අම්මා කෙනෙක් අඬද්දි මට බලන් ඉන්න බැහැ. අන්න ඒ නිසා මම ඔයා කියන විදිහට ඉඳී කියලවත්, වෙන්න තියෙන දේවල් වෙනස් වෙයි කියල වත් හිතන්න එපා.." මම ඇඟිල්ල දික් කරලා එයාට ඒ ටික කියද්දී සචී අයියා බයවෙලා බලන් හිටියා.

" උඹ ඇයි බං ඔච්චර තරහා ගන්නේ ? සචියා වැරදි දෙයක් ඇහුවේ නැහැනේ.. මේ වෙලාවේ උගේ හිත රිද්දන්න එපා "

" නොදන්න මගුල් කියවන්නේ නැතුව හිටපන් බන්.. ඌ පැනඩෝල් බිව්වේ මට තියෙන ආදරේකට නෙවෙයි.. ශාලිකා එක්ක ඊයේ හොඳටම රණ්ඩු වෙලා.. ඒකයි.. මාත් එක්ක රණ්ඩු වුණා නම් බොයිද පැනඩෝල් ? "

" නැහැ..? උඹ කොහොමද දන්නේ ? "

" ශාලිකා උදේ කෝල් කලාම කිව්වේ ඊයේ රෑ රණ්ඩුවක් වුණා කියලා. පස්සේ මම සැකේට ෆෝන් එක බැලුවා. ඒකි මූව අත්හැරියොත්, මූ මැරෙනවා.. අරවා මේවා කියලා මූත් මැසේජ් යවලා තිබුනා. ඒකිත් එක එක මගුල් එවලා තිබුණා.."

" මම හිතුවේ මේ උඹ එක්සෑම් එකෙන් පස්සේ අයියා ගාවට යන සීන් එකට අප්සෙට් ගිහින් කියලා. මූ මාර චාටර් ඩයල් එකක් නේ බන්.."

" මට නම් තිත්ත වෙලා තියෙන්නේ මචං.... අපි යමු.." මම එහෙම කියලා ඉරෝෂයගේ කරට අතක් දාගෙන හොස්පිට්ල් එකෙන් එලියට ආවා


"දෑස තෙමිලා හීන පෙඟුනා 
ඔබට තිබු ආදරේ හින්දා 
ඔබම පතලා සිතැඟි ගලපා 
ආදරේ ටච් මහලක් බැන්දා..."